rozwiać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From roz- +‎ wiać.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

rozwiać pf (imperfective rozwiewać)

  1. (transitive, reflexive) to blow around, to spread by blowing
  2. (transitive, reflexive) to blow away (cause to disappear by blowing)
  3. (transitive, reflexive) to ruffle by blowing, to tousle
  4. (transitive, reflexive) to dispel, to assuage

Conjugation

[edit]
Conjugation of rozwiać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozwiać
future tense 1st rozwieję rozwiejemy
2nd rozwiejesz rozwiejecie
3rd rozwieje rozwieją
impersonal rozwieje się
past tense 1st rozwiałem,
-(e)m rozwiał
rozwiałam,
-(e)m rozwiała
rozwiałom,
-(e)m rozwiało
rozwialiśmy,
-(e)śmy rozwiali
rozwiałyśmy,
-(e)śmy rozwiały
2nd rozwiałeś,
-(e)ś rozwiał
rozwiałaś,
-(e)ś rozwiała
rozwiałoś,
-(e)ś rozwiało
rozwialiście,
-(e)ście rozwiali
rozwiałyście,
-(e)ście rozwiały
3rd rozwiał rozwiała rozwiało rozwiali rozwiały
impersonal rozwiano
conditional 1st rozwiałbym,
bym rozwiał
rozwiałabym,
bym rozwiała
rozwiałobym,
bym rozwiało
rozwialibyśmy,
byśmy rozwiali
rozwiałybyśmy,
byśmy rozwiały
2nd rozwiałbyś,
byś rozwiał
rozwiałabyś,
byś rozwiała
rozwiałobyś,
byś rozwiało
rozwialibyście,
byście rozwiali
rozwiałybyście,
byście rozwiały
3rd rozwiałby,
by rozwiał
rozwiałaby,
by rozwiała
rozwiałoby,
by rozwiało
rozwialiby,
by rozwiali
rozwiałyby,
by rozwiały
impersonal rozwiano by
imperative 1st niech rozwieję rozwiejmy
2nd rozwiej rozwiejcie
3rd niech rozwieje niech rozwieją
passive adjectival participle rozwiany rozwiana rozwiane rozwiani rozwiane
anterior adverbial participle rozwiawszy
verbal noun rozwianie

Further reading

[edit]
  • rozwiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozwiać in Polish dictionaries at PWN