secutuleia
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From secūtulēius (mulier) (“woman who follows”).
Pronunciation[edit]
- (Classical Latin) IPA(key): /se.kuː.tuˈleːi̯.a/, [s̠ɛkuːt̪ʊˈɫ̪eːi̯ä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /se.ku.tuˈlej.a/, [sekut̪uˈlɛjä]
Noun[edit]
secūtulēia f (genitive secūtulēiae); first declension
Declension[edit]
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | secūtulēia | secūtulēiae |
Genitive | secūtulēiae | secūtulēiārum |
Dative | secūtulēiae | secūtulēiīs |
Accusative | secūtulēiam | secūtulēiās |
Ablative | secūtulēiā | secūtulēiīs |
Vocative | secūtulēia | secūtulēiae |
Adjective[edit]
secūtulēia
- inflection of secūtulēius:
Adjective[edit]
secūtulēiā