spędzić

Polish

Etymology

From s- +‎ pędzić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspɛɲ.d͡ʑit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲd͡ʑit͡ɕ
• Syllabification: spę‧dzić

Verb

spędzić pf (imperfective spędzać)

1. (transitive) to drive (to herd animals or people to a particular place)
2. (transitive) to drive off, to chase off
3. (transitive) to spend, to pass (time)

Conjugation

Conjugation of spędzić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		spędzić
future tense	1st	spędzę			spędzimy
	2nd	spędzisz			spędzicie
	3rd	spędzi			spędzą
	impersonal	spędzi się
past tense	1st	spędziłem, -(e)m spędził	spędziłam, -(e)m spędziła	spędziłom, -(e)m spędziło	spędziliśmy, -(e)śmy spędzili	spędziłyśmy, -(e)śmy spędziły
	2nd	spędziłeś, -(e)ś spędził	spędziłaś, -(e)ś spędziła	spędziłoś, -(e)ś spędziło	spędziliście, -(e)ście spędzili	spędziłyście, -(e)ście spędziły
	3rd	spędził	spędziła	spędziło	spędzili	spędziły
	impersonal	spędzono
conditional	1st	spędziłbym, bym spędził	spędziłabym, bym spędziła	spędziłobym, bym spędziło	spędzilibyśmy, byśmy spędzili	spędziłybyśmy, byśmy spędziły
	2nd	spędziłbyś, byś spędził	spędziłabyś, byś spędziła	spędziłobyś, byś spędziło	spędzilibyście, byście spędzili	spędziłybyście, byście spędziły
	3rd	spędziłby, by spędził	spędziłaby, by spędziła	spędziłoby, by spędziło	spędziliby, by spędzili	spędziłyby, by spędziły
	impersonal	spędzono by
imperative	1st	niech spędzę			spędźmy
	2nd	spędź			spędźcie
	3rd	niech spędzi			niech spędzą
passive adjectival participle		spędzony	spędzona	spędzone	spędzeni	spędzone
anterior adverbial participle		spędziwszy
verbal noun		spędzenie

Further reading

• spędzić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spędzić in Polish dictionaries at PWN