spić

See also: spic, spíc, and špic

Polish

Etymology

From s- +‎ pić.

Pronunciation

• IPA^(key): /spit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -it͡ɕ
• Syllabification: spić

Verb

spić pf (imperfective spijać)

1. (transitive) to drink the upper part of a liquid
2. (transitive) to inebriate, to make drunk

   Synonym: upić

3. (reflexive with się) to get drunk

   Synonyms: see Thesaurus:pić

Conjugation

Conjugation of spić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		spić
future tense	1st	spiję			spijemy
	2nd	spijesz			spijecie
	3rd	spije			spiją
	impersonal	spije się
past tense	1st	spiłem, -(e)m spił	spiłam, -(e)m spiła	spiłom, -(e)m spiło	spiliśmy, -(e)śmy spili	spiłyśmy, -(e)śmy spiły
	2nd	spiłeś, -(e)ś spił	spiłaś, -(e)ś spiła	spiłoś, -(e)ś spiło	spiliście, -(e)ście spili	spiłyście, -(e)ście spiły
	3rd	spił	spiła	spiło	spili	spiły
	impersonal	spito
conditional	1st	spiłbym, bym spił	spiłabym, bym spiła	spiłobym, bym spiło	spilibyśmy, byśmy spili	spiłybyśmy, byśmy spiły
	2nd	spiłbyś, byś spił	spiłabyś, byś spiła	spiłobyś, byś spiło	spilibyście, byście spili	spiłybyście, byście spiły
	3rd	spiłby, by spił	spiłaby, by spiła	spiłoby, by spiło	spiliby, by spili	spiłyby, by spiły
	impersonal	spito by
imperative	1st	niech spiję			spijmy
	2nd	spij			spijcie
	3rd	niech spije			niech spiją
passive adjectival participle		spity	spita	spite	spici	spite
anterior adverbial participle		spiwszy
verbal noun		spicie

Further reading

• spić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spić in Polish dictionaries at PWN