splendidus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

splendeō (I shine) +‎ -idus (tending to)

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

splendidus (feminine splendida, neuter splendidum, comparative splendidior, superlative splendidissimus); first/second-declension adjective

  1. splendid, bright, glittering
  2. distinguished, noble, illustrious
    Synonyms: ēgregius, ēlegāns, cōnspicuus

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative splendidus splendida splendidum splendidī splendidae splendida
Genitive splendidī splendidae splendidī splendidōrum splendidārum splendidōrum
Dative splendidō splendidō splendidīs
Accusative splendidum splendidam splendidum splendidōs splendidās splendida
Ablative splendidō splendidā splendidō splendidīs
Vocative splendide splendida splendidum splendidī splendidae splendida

Descendants[edit]

References[edit]

  • splendidus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • splendidus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • splendidus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to prepare, give a feast, dinner: convivium instruere, apparare, ornare (magnifice, splendide)