stríða

See also: strida

Faroese

Verb

stríða (third person singular past indicative stríddi, third person plural past indicative strítt, supine strítt)

1. to fight, to struggle

Conjugation

Conjugation of stríða (group v-3)
infinitive	stríða
supine	strítt
participle (a18)1	stríðandi	stríddur
	present	past
first singular	stríði	stríddi
second singular	stríðir	stríddi
third singular	stríðir	stríddi
plural	stríða	stríddu
	imperative
singular	stríð!
plural	stríðið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse stríða, from Proto-Germanic *strīdijaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstriːða/

  Rhymes: -iːða

Verb

stríða (weak verb, third-person singular past indicative stríddi, supine strítt)

1. to struggle
2. to tease

   Hættu að stríða mér!

   Stop teasing me!

   Ekki stríða systur þinni.

   Don't tease your sister.

Conjugation

stríða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að stríða
supine (sagnbót)		strítt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stríðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stríði	við stríðum	present (nútíð)	ég stríði	við stríðum
	þú stríðir	þið stríðið		þú stríðir	þið stríðið
	hann, hún, það stríðir	þeir, þær, þau stríða		hann, hún, það stríði	þeir, þær, þau stríði
past (þátíð)	ég stríddi	við stríddum	past (þátíð)	ég stríddi	við stríddum
	þú stríddir	þið strídduð		þú stríddir	þið strídduð
	hann, hún, það stríddi	þeir, þær, þau stríddu		hann, hún, það stríddi	þeir, þær, þau stríddu
imperative (boðháttur)	stríð (þú)	stríðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stríddu	stríðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stríðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að stríðast
supine (sagnbót)		stríðst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stríðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stríðist	við stríðumst	present (nútíð)	ég stríðist	við stríðumst
	þú stríðist	þið stríðist		þú stríðist	þið stríðist
	hann, hún, það stríðist	þeir, þær, þau stríðast		hann, hún, það stríðist	þeir, þær, þau stríðist
past (þátíð)	ég stríddist	við stríddumst	past (þátíð)	ég stríddist	við stríddumst
	þú stríddist	þið stríddust		þú stríddist	þið stríddust
	hann, hún, það stríddist	þeir, þær, þau stríddust		hann, hún, það stríddist	þeir, þær, þau stríddust
imperative (boðháttur)	stríðst (þú)	stríðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stríðstu	stríðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stríddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stríddur	strídd	strítt		stríddir	stríddar	strídd
accusative (þolfall)	stríddan	strídda	strítt		strídda	stríddar	strídd
dative (þágufall)	stríddum	stríddri	stríddu		stríddum	stríddum	stríddum
genitive (eignarfall)	strídds	stríddrar	strídds		stríddra	stríddra	stríddra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stríddi	strídda	strídda		stríddu	stríddu	stríddu
accusative (þolfall)	strídda	stríddu	strídda		stríddu	stríddu	stríddu
dative (þágufall)	strídda	stríddu	strídda		stríddu	stríddu	stríddu
genitive (eignarfall)	strídda	stríddu	strídda		stríddu	stríddu	stríddu

Derived terms

• stríða gegn (“to go against”)
• stríðinn (“teasing, mischievous”)
• stríðni (“teasing, provocation”)

Related terms

• stríð

Noun

stríða

1. indefinite genitive plural of stríð

Old Norse

Etymology 1

Related to stríð.

Adjective

stríða

1. inflection of stríðr:
   1. positive degree strong feminine accusative singular
   2. positive degree strong masculine accusative plural
   3. positive degree weak masculine oblique singular
   4. positive degree weak feminine nominative singular
   5. positive degree weak neuter singular

Noun

stríða f (genitive stríðu)

1. adversity
2. hardness, austerity, severity
3. strife

stríða n

1. genitive plural of stríð n

Declension

  Declension of stríða (weak ōn-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	stríða	stríðan	stríður	stríðurnar
accusative	stríðu	stríðuna	stríður	stríðurnar
dative	stríðu	stríðunni	stríðum	stríðunum
genitive	stríðu	stríðunnar	stríðna	stríðnanna

Etymology 2

From Proto-Germanic *strīdijaną. Cognate with English stride.

Verb

stríða

1. (transitive, with dative) to harm
2. to fight

Conjugation

Conjugation of stríða — active (weak class 1)

infinitive	stríða
present participle	stríðandi
past participle	stríddr
indicative	present	past
1st-person singular	stríði	strídda
2nd-person singular	stríðir	stríddir
3rd-person singular	stríðir	stríddi
1st-person plural	stríðum	stríddum
2nd-person plural	stríðið	strídduð
3rd-person plural	stríða	stríddu
subjunctive	present	past
1st-person singular	stríða	strídda
2nd-person singular	stríðir	stríddir
3rd-person singular	stríði	stríddi
1st-person plural	stríðim	stríddim
2nd-person plural	stríðið	stríddið
3rd-person plural	stríði	stríddi
imperative	present
2nd-person singular	stríð, stríði
1st-person plural	stríðum
2nd-person plural	stríðið

Conjugation of stríða — mediopassive (weak class 1)

infinitive	stríðask
present participle	stríðandisk
past participle	strízk
indicative	present	past
1st-person singular	stríðumk	stríddumk
2nd-person singular	stríðisk	stríddisk
3rd-person singular	stríðisk	stríddisk
1st-person plural	stríðumsk	stríddumsk
2nd-person plural	stríðizk	strídduzk
3rd-person plural	stríðask	stríddusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	stríðumk	stríddumk
2nd-person singular	stríðisk	stríddisk
3rd-person singular	stríðisk	stríddisk
1st-person plural	stríðimsk	stríddimsk
2nd-person plural	stríðizk	stríddizk
3rd-person plural	stríðisk	stríddisk
imperative	present
2nd-person singular	strízk, stríðisk
1st-person plural	stríðumsk
2nd-person plural	stríðizk

Descendants

• Icelandic: stríða
• Faroese: stríða
• Norwegian Nynorsk: stri, stride
• Norwegian Bokmål: stri, stride

References

• stríða in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.