suaviloquentia
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From suāviloquēns + -ia.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /su̯aː.u̯i.loˈkʷen.ti.a/, [s̠u̯äːu̯ɪɫ̪ɔˈkʷɛn̪t̪iä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /swa.vi.loˈkwen.t͡si.a/, [swäviloˈkwɛnt̪͡s̪iä]
Noun[edit]
suāviloquentia f (genitive suāviloquentiae); first declension
- sweetness of speech; suaviloquence
Declension[edit]
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | suāviloquentia | suāviloquentiae |
Genitive | suāviloquentiae | suāviloquentiārum |
Dative | suāviloquentiae | suāviloquentiīs |
Accusative | suāviloquentiam | suāviloquentiās |
Ablative | suāviloquentiā | suāviloquentiīs |
Vocative | suāviloquentia | suāviloquentiae |
Descendants[edit]
- → English: suaviloquence
References[edit]
- “suaviloquentia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- suaviloquentia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.