uranić

See also: uranic

Polish

Etymology

From u- +‎ ranić.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈra.ɲit͡ɕ/
• Rhymes: -aɲit͡ɕ
• Syllabification: u‧ra‧nić

Verb

uranić pf (imperfective ranić)

1. (transitive, reflexive with się, obsolete) to injure, to wound

Conjugation

Conjugation of uranić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uranić
future tense	1st	uranię			uranimy
	2nd	uranisz			uranicie
	3rd	urani			uranią
	impersonal	urani się
past tense	1st	uraniłem, -(e)m uranił	uraniłam, -(e)m uraniła	uraniłom, -(e)m uraniło	uraniliśmy, -(e)śmy uranili	uraniłyśmy, -(e)śmy uraniły
	2nd	uraniłeś, -(e)ś uranił	uraniłaś, -(e)ś uraniła	uraniłoś, -(e)ś uraniło	uraniliście, -(e)ście uranili	uraniłyście, -(e)ście uraniły
	3rd	uranił	uraniła	uraniło	uranili	uraniły
	impersonal	uraniono
conditional	1st	uraniłbym, bym uranił	uraniłabym, bym uraniła	uraniłobym, bym uraniło	uranilibyśmy, byśmy uranili	uraniłybyśmy, byśmy uraniły
	2nd	uraniłbyś, byś uranił	uraniłabyś, byś uraniła	uraniłobyś, byś uraniło	uranilibyście, byście uranili	uraniłybyście, byście uraniły
	3rd	uraniłby, by uranił	uraniłaby, by uraniła	uraniłoby, by uraniło	uraniliby, by uranili	uraniłyby, by uraniły
	impersonal	uraniono by
imperative	1st	niech uranię			urańmy
	2nd	urań			urańcie
	3rd	niech urani			niech uranią
passive adjectival participle		uraniony	uraniona	uranione	uranieni	uranione
anterior adverbial participle		uraniwszy
verbal noun		uranienie

Further reading

• uranić in Polish dictionaries at PWN