validicornis
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
New Latin; from validus (“strong”) + cornum (“horn”).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /u̯a.li.diˈkor.nis/, [u̯älʲɪd̪ɪˈkɔrnɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /va.li.diˈkor.nis/, [välid̪iˈkɔrnis]
Adjective[edit]
validicornis (neuter validicorne); third-declension two-termination adjective
Usage notes[edit]
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension[edit]
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | validicornis | validicorne | validicornēs | validicornia | |
Genitive | validicornis | validicornium | |||
Dative | validicornī | validicornibus | |||
Accusative | validicornem | validicorne | validicornēs validicornīs |
validicornia | |
Ablative | validicornī | validicornibus | |||
Vocative | validicornis | validicorne | validicornēs | validicornia |