wkuć

Polish

Etymology

From w- +‎ kuć.

Pronunciation

• IPA^(key): /fkut͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ut͡ɕ
• Syllabification: wkuć

Verb

wkuć pf (imperfective wkuwać)

1. (transitive) to forge in, to insert by forging
2. (transitive, colloquial, education) to cram, to swot (to learn with effort)
3. (reflexive with się) to be inserted by forging

Conjugation

Conjugation of wkuć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wkuć
future tense	1st	wkuję			wkujemy
	2nd	wkujesz			wkujecie
	3rd	wkuje			wkują
	impersonal	wkuje się
past tense	1st	wkułem, -(e)m wkuł	wkułam, -(e)m wkuła	wkułom, -(e)m wkuło	wkuliśmy, -(e)śmy wkuli	wkułyśmy, -(e)śmy wkuły
	2nd	wkułeś, -(e)ś wkuł	wkułaś, -(e)ś wkuła	wkułoś, -(e)ś wkuło	wkuliście, -(e)ście wkuli	wkułyście, -(e)ście wkuły
	3rd	wkuł	wkuła	wkuło	wkuli	wkuły
	impersonal	wkuto
conditional	1st	wkułbym, bym wkuł	wkułabym, bym wkuła	wkułobym, bym wkuło	wkulibyśmy, byśmy wkuli	wkułybyśmy, byśmy wkuły
	2nd	wkułbyś, byś wkuł	wkułabyś, byś wkuła	wkułobyś, byś wkuło	wkulibyście, byście wkuli	wkułybyście, byście wkuły
	3rd	wkułby, by wkuł	wkułaby, by wkuła	wkułoby, by wkuło	wkuliby, by wkuli	wkułyby, by wkuły
	impersonal	wkuto by
imperative	1st	niech wkuję			wkujmy
	2nd	wkuj			wkujcie
	3rd	niech wkuje			niech wkują
passive adjectival participle		wkuty	wkuta	wkute	wkuci	wkute
anterior adverbial participle		wkuwszy
verbal noun		wkucie

Further reading

• wkuć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wkuć in Polish dictionaries at PWN