õppur

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Estonian[edit]

Etymology[edit]

From õppima +‎ -r.

Noun[edit]

õppur (genitive õppuri, partitive õppurit)

  1. learner, studier

Declension[edit]

Declension of õppur (ÕS type 2/õpik, no gradation)
singular plural
nominative õppur õppurid
accusative nom.
gen. õppuri
genitive õppurite
partitive õppurit õppureid
illative õppurisse õppuritesse
õppureisse
inessive õppuris õppurites
õppureis
elative õppurist õppuritest
õppureist
allative õppurile õppuritele
õppureile
adessive õppuril õppuritel
õppureil
ablative õppurilt õppuritelt
õppureilt
translative õppuriks õppuriteks
õppureiks
terminative õppurini õppuriteni
essive õppurina õppuritena
abessive õppurita õppuriteta
comitative õppuriga õppuritega