þekja

Icelandic

Etymology

From Old Norse þekja, from Proto-Germanic *þakjaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈθɛːca/

  Rhymes: -ɛːca

Verb

þekja (weak verb, third-person singular past indicative þakti, supine þakið)

1. (transitive, with accusative) to cover
2. (transitive, with accusative) to roof, thatch

Conjugation

þekja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að þekja
supine (sagnbót)		þakið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þekjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þek	við þekjum	present (nútíð)	ég þeki	við þekjum
	þú þekur	þið þekið		þú þekir	þið þekið
	hann, hún, það þekur	þeir, þær, þau þekja		hann, hún, það þeki	þeir, þær, þau þeki
past (þátíð)	ég þakti	við þöktum	past (þátíð)	ég þekti	við þektum
	þú þaktir	þið þöktuð		þú þektir	þið þektuð
	hann, hún, það þakti	þeir, þær, þau þöktu		hann, hún, það þekti	þeir, þær, þau þektu
imperative (boðháttur)	þek (þú)	þekið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	þektu	þekiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þekjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að þekjast
supine (sagnbót)		þakist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þekjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þekst	við þekjumst	present (nútíð)	ég þekjist	við þekjumst
	þú þekst	þið þekjist		þú þekjist	þið þekjist
	hann, hún, það þekst	þeir, þær, þau þekjast		hann, hún, það þekjist	þeir, þær, þau þekjist
past (þátíð)	ég þaktist	við þöktumst	past (þátíð)	ég þektist	við þektumst
	þú þaktist	þið þöktust		þú þektist	þið þektust
	hann, hún, það þaktist	þeir, þær, þau þöktust		hann, hún, það þektist	þeir, þær, þau þektust
imperative (boðháttur)	þekst (þú)	þekist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	þekstu	þekisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þakinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þakinn	þakin	þakið		þaktir	þaktar	þakin
accusative (þolfall)	þakinn	þakta	þakið		þakta	þaktar	þakin
dative (þágufall)	þöktum	þakinni	þöktu		þöktum	þöktum	þöktum
genitive (eignarfall)	þakins	þakinnar	þakins		þakinna	þakinna	þakinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þakti	þakta	þakta		þöktu	þöktu	þöktu
accusative (þolfall)	þakta	þöktu	þakta		þöktu	þöktu	þöktu
dative (þágufall)	þakta	þöktu	þakta		þöktu	þöktu	þöktu
genitive (eignarfall)	þakta	þöktu	þakta		þöktu	þöktu	þöktu

Synonyms

• (to cover): hylja

Related terms

• þak
• þakinn

Noun

þekja f (genitive singular þekju, nominative plural þekjur)

1. roof, cover

Declension

declension of þekja

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	þekja	þekjan	þekjur	þekjurnar
accusative	þekju	þekjuna	þekjur	þekjurnar
dative	þekju	þekjunni	þekjum	þekjunum
genitive	þekju	þekjunnar	þekja	þekjanna

---

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *þakjaną, whence also Old English þeċċean, Old Saxon thekkian, Old High German decchen.

Verb

þekja

1. to cover, thatch

Related terms

• þak

Descendants

• Danish: tække
• Faroese: tekja
• Icelandic: þekja
• Swedish: täcka