şehir

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish شهر‎ (şehir), from Persian شهر‎ (šahr).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʃe.hiɾ/
• Hyphenation: şe‧hir

Noun

şehir (definite accusative şehri, plural şehirler)

1. city (large settlement)

   Synonym: kent

Declension

Inflection
Nominative	şehir
Definite accusative	şehri
	Singular	Plural
Nominative	şehir	şehirler
Definite accusative	şehri	şehirleri
Dative	şehre	şehirlere
Locative	şehirde	şehirlerde
Ablative	şehirden	şehirlerden
Genitive	şehrin	şehirlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular şehrim şehirlerim 2nd singular şehrin şehirlerin 3rd singular şehri şehirleri 1st plural şehrimiz şehirlerimiz 2nd plural şehriniz şehirleriniz 3rd plural şehirleri şehirleri Definite accusative Singular Plural 1st singular şehrimi şehirlerimi 2nd singular şehrini şehirlerini 3rd singular şehrini şehirlerini 1st plural şehrimizi şehirlerimizi 2nd plural şehrinizi şehirlerinizi 3rd plural şehirlerini şehirlerini Dative Singular Plural 1st singular şehrime şehirlerime 2nd singular şehrine şehirlerine 3rd singular şehrine şehirlerine 1st plural şehrimize şehirlerimize 2nd plural şehrinize şehirlerinize 3rd plural şehirlerine şehirlerine Locative Singular Plural 1st singular şehrimde şehirlerimde 2nd singular şehrinde şehirlerinde 3rd singular şehrinde şehirlerinde 1st plural şehrimizde şehirlerimizde 2nd plural şehrinizde şehirlerinizde 3rd plural şehirlerinde şehirlerinde Ablative Singular Plural 1st singular şehrimden şehirlerimden 2nd singular şehrinden şehirlerinden 3rd singular şehrinden şehirlerinden 1st plural şehrimizden şehirlerimizden 2nd plural şehrinizden şehirlerinizden 3rd plural şehirlerinden şehirlerinden Genitive Singular Plural 1st singular şehrimin şehirlerimin 2nd singular şehrinin şehirlerinin 3rd singular şehrinin şehirlerinin 1st plural şehrimizin şehirlerimizin 2nd plural şehrinizin şehirlerinizin 3rd plural şehirlerinin şehirlerinin

Synonyms

• kent