Καλλισθένης

Ancient Greek

Etymology

κάλλος (kállos, “beauty”) +‎ σθένος (sthénos, “strength”) +‎ -ης (-ēs, adjectival suffix)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kal.lis.tʰé.nɛːs/ → /kal.lisˈθe.nis/ → /ka.lisˈθe.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kal.lis.tʰé.nɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kal.lisˈtʰe.ne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kal.lisˈθe.nis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kal.lisˈθe.nis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.lisˈθe.nis/

Proper noun

Καλλισθένης • (Kallisthénēs) m (genitive Καλλισθένους); third declension

1. a male given name: Callisthenes

Declension

Third declension of ὁ Καλλισθένης; τοῦ Καλλισθένους (contracted, Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ὁ Καλλισθένης ho Kallisthénēs
Genitive	τοῦ Καλλισθένους toû Kallisthénous
Dative	τῷ Καλλισθένει tôi Kallisthénei
Accusative	τὸν Καλλισθένη tòn Kallisthénē
Vocative	Καλλίσθενες Kallísthenes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.