Μουάμεδ

Ancient Greek

Alternative forms

• Μάμεδ (Mámed), Μάμεθ (Mámeth), Μάμμεδ (Mámmed), Μαχαματις (Makhamatis), Μεχμέτης (Mekhmétēs), Μοάμεδ (Moámed), Μουχάμεθ (Moukhámeth), Μουχούμετ (Moukhoúmet), Μωάμεθ (Mōámeth), Μωάμετ (Mōámet)

Etymology

Borrowed from Arabic مُحَمَّد (muḥammad).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /muˈa.með/

• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /muˈa.með/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /muˈa.með/

Proper noun

Μουάμεδ • (Mouámed) m (indeclinable)

1. (Byzantine) Muhammad

Inflection

Declension of ὁ Μουᾰ́μεδ; τοῦ Μουᾰ́μεδ (Byzantine)

Case / #	Singular
Nominative	ὁ Μουᾰ́μεδ ho Mouámed
Genitive	τοῦ Μουᾰ́μεδ toû Mouámed
Dative	τῷ Μουᾰ́μεδ tôi Mouámed
Accusative	τὸν Μουᾰ́μεδ tòn Mouámed
Vocative	Μουᾰ́μεδ Mouámed

References

• Sophocles, Evangelinos Apostolides (1900) “Μουάμεδ”, in Greek Lexicon of the Roman and Byzantine Periods (from B. C. 146 to A. D. 1100), New York: Charles Scribner’s Sons, page 770