Φρεάντλης

Ancient Greek

Etymology

Blend of φρέᾱρ (phréār, “well”) +‎ ᾰ̓ντλέω (antléō, “to draw water”), modelled after Κλεᾰ́νθης (Kleánthēs).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰre.án.tlɛːs/ → /ɸreˈan.tlis/ → /freˈan.dlis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰre.án.tlɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰreˈan.tle̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸreˈan.tlis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /freˈan.tlis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /freˈan.dlis/

Proper noun

Φρεᾰ́ντλης • (Phreántlēs) m (genitive Φρεᾰ́ντλου); first declension

1. “the Well-Water Collector”: a punning nickname for the Stoic philosopher Cleanthes, conferred on him because of his means of supporting himself by working nocturnally as a water-carrier to a gardener
   • 3rd century CE, Diogenes Laertius, Lives and Opinions of Eminent Philosophers 7.168:

     Κλεάνθης Φανίου Ἄσσιος. Οὗτος πρῶτον ἦν πύκτης, ὥς φησιν Ἀντισθένης ἐν Διαδοχαῖς. Ἀφικόμενος δ’ εἰς Ἀθήνας τέσσαρας ἔχων δραχμάς, καθά φασί τινες, καὶ Ζήνωνι παραβαλὼν ἐφιλοσόφησε γενναιότατα καὶ ἐπὶ τῶν αὐτῶν ἔμεινε δογμάτων. Διεβοήθη δ’ ἐπὶ φιλοπονίᾳ, ὅς γε πένης ὢν ἄγαν ὥρμησε μισθοφορεῖν· καὶ νύκτωρ μὲν ἐν τοῖς κήποις ἤντλει, μεθ’ ἡμέραν δ’ ἐν τοῖς λόγοις ἐγυμνάζετο· ὅθεν καὶ Φρεάντλης ἐκλήθη. Φασὶ δ’ αὐτὸν καὶ εἰς δικαστήριον ἀχθῆναι, λόγους δώσοντα πόθεν ἐς τοσοῦτον εὐέκτης ὢν διαζῇ· ἔπειτ’ ἀποφυγεῖν, τόν τε κηπουρὸν μάρτυρα παρασχόντα παρ’ ὃν ἤντλει, καὶ τὴν ἀλφιτόπωλιν παρ’ ᾗ τὰ ἄλφιτα ἔπεττεν.

     Kleánthēs Phaníou Ássios. Hoûtos prôton ên púktēs, hṓs phēsin Antisthénēs en Diadokhaîs. Aphikómenos d’ eis Athḗnas téssaras ékhōn drakhmás, kathá phasí tines, kaì Zḗnōni parabalṑn ephilosóphēse gennaiótata kaì epì tôn autôn émeine dogmátōn. Dieboḗthē d’ epì philoponíāi, hós ge pénēs ṑn ágan hṓrmēse misthophoreîn; kaì núktōr mèn en toîs kḗpois ḗntlei, meth’ hēméran d’ en toîs lógois egumnázeto; hóthen kaì Phreántlēs eklḗthē. Phasì d’ autòn kaì eis dikastḗrion akhthênai, lógous dṓsonta póthen es tosoûton euéktēs ṑn diazêi; épeit’ apophugeîn, tón te kēpouròn mártura paraskhónta par’ hòn ḗntlei, kaì tḕn alphitópōlin par’ hêi tà álphita épetten.

Declension

First declension of ὁ Φρεᾰ́ντλης; τοῦ Φρεᾰ́ντλου (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ὁ Φρεᾰ́ντλης ho Phreántlēs
Genitive	τοῦ Φρεᾰ́ντλου toû Phreántlou
Dative	τῷ Φρεᾰ́ντλῃ tôi Phreántlēi
Accusative	τὸν Φρεᾰ́ντλην tòn Phreántlēn
Vocative	Φρεᾰ́ντλη Phreántlē
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “φρεάντλης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press