αδικώ

See also: ἀδικῶ

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀδικέω, ἀδικῶ (adikéō, adikô). For the modern senses, semantic loan from French faire injustice.

Pronunciation

• IPA^(key): /aðiˈko/
• Hyphenation: α‧δι‧κώ

Verb

αδικώ • (adikó) (past αδίκησα, passive αδικούμαι/αδικιέμαι)

1. do injustice
2. be unjust, be unfair, wrong
3. be disadvantaged, not suited

Related terms

• άδικο n (ádiko, “wrong”)
• άδικος (ádikos, “unfair, wrongful”)
• αδίκαστος (adíkastos, “untried”)
• αδίκαστος (adíkastos, “untried”)
• αδίκημα n (adíkima, “offence”)
• αδικήτρια f (adikítria, “offender”)
• αδικία f (adikía, “wrong, inequity, injustice”)
• αδικημένος (adikiménos, “wronged, offended”)
• αδικητής m (adikitís, “offender”)
• αδικοπραγία f (adikopragía, “malfeasance, tort”)
• αδικοπραξία f (adikopraxía, “malfeasance, tort”)
• αδικοπραγώ (adikopragó, “to do wrong,to wrong”)
• αδικοχαμένος (adikochaménos, “die prematurely”)