αιρετικός

Greek

Adjective

αιρετικός • (airetikós) m (feminine αιρετική, neuter αιρετικό)

1. heretical
2. sectarian
3. (as a noun) heretic

   αιρετικός m (airetikós), αιρετική f (airetikí)

Declension

Declension of αιρετικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αιρετικός •	αιρετική •	αιρετικό •	αιρετικοί •	αιρετικές •	αιρετικά •
genitive	αιρετικού •	αιρετικής •	αιρετικού •	αιρετικών •	αιρετικών •	αιρετικών •
accusative	αιρετικό •	αιρετική •	αιρετικό •	αιρετικούς •	αιρετικές •	αιρετικά •
vocative	αιρετικέ •	αιρετική •	αιρετικό •	αιρετικοί •	αιρετικές •	αιρετικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αιρετικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αιρετικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αιρετικότερος •	αιρετικότερη •	αιρετικότερο •	αιρετικότεροι •	αιρετικότερες •	αιρετικότερα •
genitive	αιρετικότερου •	αιρετικότερης •	αιρετικότερου •	αιρετικότερων •	αιρετικότερων •	αιρετικότερων •
accusative	αιρετικότερο •	αιρετικότερη •	αιρετικότερο •	αιρετικότερους •	αιρετικότερες •	αιρετικότερα •
vocative	αιρετικότερε •	αιρετικότερη •	αιρετικότερο •	αιρετικότεροι •	αιρετικότερες •	αιρετικότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο αιρετικότερος", etc)