ακρογωνιαίος

See also: ἀκρογωνιαῖος

Greek

Etymology

Learnedly, from Hellenisti Koine Greek ἀκρογωνιαῖος (akrogōniaîos). By surface analysis, ακρο- (akro-, “edge, tip”) +‎ γωνιαίος (goniaíos, “angle related”)

Pronunciation

• IPA^(key): /a.kɾo.ɣo.niˈe.os/
• Hyphenation: α‧κρο‧γω‧νι‧αί‧ος

Adjective

ακρογωνιαίος • (akrogoniaíos) m (feminine ακρογωνιαία, neuter ακρογωνιαίο)

1. (figurative) fundamental found chiefly in the masculine gender in the phrase:

   ακρογωνιαίος λίθος (akrogoniaíos líthos, “cornerstone, quoin”)

2. (literal) referring to a cornerstone

Declension

Declension of ακρογωνιαίος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ακρογωνιαίος •	ακρογωνιαία •	ακρογωνιαίο •	ακρογωνιαίοι •	ακρογωνιαίες •	ακρογωνιαία •
genitive	ακρογωνιαίου •	ακρογωνιαίας •	ακρογωνιαίου •	ακρογωνιαίων •	ακρογωνιαίων •	ακρογωνιαίων •
accusative	ακρογωνιαίο •	ακρογωνιαία •	ακρογωνιαίο •	ακρογωνιαίους •	ακρογωνιαίες •	ακρογωνιαία •
vocative	ακρογωνιαίε •	ακρογωνιαία •	ακρογωνιαίο •	ακρογωνιαίοι •	ακρογωνιαίες •	ακρογωνιαία •

Derived terms

• ακρογωνιαίος λίθος m (akrogoniaíos líthos, “cornerstone”)

Related terms

• άκρο n (ákro, “edge, limit”)
• γωνία f (gonía, “corner, angle”)