αναστεναγμός

See also: ἀναστεναγμός

Greek

Etymology

From the Mediaeval Byzantine Greek ἀναστεναγμός. Morphologically, from ανα- +‎ στεναγμός.

Pronunciation

• IPA^(key): /anastenaˈɣmos/
• Hyphenation: α‧να‧στε‧ναγ‧μός
• Old Hyphenation: ανα‧στε‧να‧γμός

Noun

αναστεναγμός • (anastenagmós) m (plural αναστεναγμοί)

1. sigh, groan

   Synonym: αναστέναγμα (anasténagma)

Declension

Declension of αναστεναγμός

	singular	plural
nominative	αναστεναγμός •	αναστεναγμοί •
genitive	αναστεναγμού •	αναστεναγμών •
accusative	αναστεναγμό •	αναστεναγμούς •
vocative	αναστεναγμέ •	αναστεναγμοί •

Related terms

• αναστενάζω (anastenázo, “to sigh”)