ανθεκτικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀνθεκτικός (anthektikós).

Adjective

ανθεκτικός • (anthektikós) m (feminine ανθεκτική, neuter ανθεκτικό)

1. hard, tough
2. durable, hard-wearing

Declension

Declension of ανθεκτικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανθεκτικός •	ανθεκτική •	ανθεκτικό •	ανθεκτικοί •	ανθεκτικές •	ανθεκτικά •
genitive	ανθεκτικού •	ανθεκτικής •	ανθεκτικού •	ανθεκτικών •	ανθεκτικών •	ανθεκτικών •
accusative	ανθεκτικό •	ανθεκτική •	ανθεκτικό •	ανθεκτικούς •	ανθεκτικές •	ανθεκτικά •
vocative	ανθεκτικέ •	ανθεκτική •	ανθεκτικό •	ανθεκτικοί •	ανθεκτικές •	ανθεκτικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανθεκτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανθεκτικός, etc.)

Related terms

• ανθεκτικότητα f (anthektikótita, “durability”)