απέραντος
Greek
Etymology
From (deprecated template usage) [etyl] Ancient Greek ἀπέραντος (apérantos)
Adjective
απέραντος • (apérantos) m (feminine απέραντη, neuter απέραντο)
Declension
Declension of απέραντος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | απέραντος • | απέραντη • | απέραντο • | απέραντοι • | απέραντες • | απέραντα • |
| genitive | απέραντου • | απέραντης • | απέραντου • | απέραντων • | απέραντων • | απέραντων • |
| accusative | απέραντο • | απέραντη • | απέραντο • | απέραντους • | απέραντες • | απέραντα • |
| vocative | απέραντε • | απέραντη • | απέραντο • | απέραντοι • | απέραντες • | απέραντα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο απέραντος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο απέραντος, etc.) | |||||
Related terms
- απεραντοσύνη (aperantosýni)