αποφασιστικός

Greek

Etymology

Calque of French décisif. First attested 1683.

Adjective

αποφασιστικός • (apofasistikós) m (feminine αποφασιστική, neuter αποφασιστικό)

1. decisive

Declension

Declension of αποφασιστικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αποφασιστικός •	αποφασιστική •	αποφασιστικό •	αποφασιστικοί •	αποφασιστικές •	αποφασιστικά •
genitive	αποφασιστικού •	αποφασιστικής •	αποφασιστικού •	αποφασιστικών •	αποφασιστικών •	αποφασιστικών •
accusative	αποφασιστικό •	αποφασιστική •	αποφασιστικό •	αποφασιστικούς •	αποφασιστικές •	αποφασιστικά •
vocative	αποφασιστικέ •	αποφασιστική •	αποφασιστικό •	αποφασιστικοί •	αποφασιστικές •	αποφασιστικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αποφασιστικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αποφασιστικός, etc.)

Antonyms

• αναποφάσιστος f (anapofásistos, “indecisive, undecided”)

Derived terms

• αποφασιστικότητα m (apofasistikótita, “decisiveness”)