ατίθασος

Greek

Adjective

ατίθασος • (atíthasos) m (feminine ατίθαση, neuter ατίθασο)

1. indocile
2. insubordinate
3. rebellious
4. tameless
5. refractory
6. undisciplined

Declension

Declension of ατίθασος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ατίθασος •	ατίθαση •	ατίθασο •	ατίθασοι •	ατίθασες •	ατίθασα •
genitive	ατίθασου •	ατίθασης •	ατίθασου •	ατίθασων •	ατίθασων •	ατίθασων •
accusative	ατίθασο •	ατίθαση •	ατίθασο •	ατίθασους •	ατίθασες •	ατίθασα •
vocative	ατίθασε •	ατίθαση •	ατίθασο •	ατίθασοι •	ατίθασες •	ατίθασα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ατίθασος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ατίθασος, etc.)

Synonyms

• ανυπάκουος (anypákouos)
• ανυπότακτος (anypótaktos)