γλάνος

Ancient Greek

Alternative forms

• γάννος (gánnos), γάνος (gános)

Etymology

Unknown. The word may be .

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡlá.nos/ → /ˈɣla.nos/ → /ˈɣla.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡlá.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈɡla.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɣla.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈɣla.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈɣla.nos/

Noun

γλᾰ́νος • (glános) m (genitive γλᾰ́νου); second declension

1. hyena

Inflection

Second declension of ὁ γλᾰ́νος; τοῦ γλᾰ́νου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ γλᾰ́νος ho glános	τὼ γλᾰ́νω tṑ glánō	οἱ γλᾰ́νοι hoi glánoi
Genitive	τοῦ γλᾰ́νου toû glánou	τοῖν γλᾰ́νοιν toîn glánoin	τῶν γλᾰ́νων tôn glánōn
Dative	τῷ γλᾰ́νῳ tôi glánōi	τοῖν γλᾰ́νοιν toîn glánoin	τοῖς γλᾰ́νοις toîs glánois
Accusative	τὸν γλᾰ́νον tòn glánon	τὼ γλᾰ́νω tṑ glánō	τοὺς γλᾰ́νους toùs glánous
Vocative	γλᾰ́νε gláne	γλᾰ́νω glánō	γλᾰ́νοι glánoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• γλάνις (glánis)

Further reading

• “γλάνος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• γλάνος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• γλάνος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN