δίκλινος

Greek

Etymology

From δι- (di-) and -κλινος (-klinos)

Adjective

δίκλινος • (díklinos) m (feminine δίκλινη, neuter δίκλινο)

1. double (especially of a double room)

Declension

Declension of δίκλινος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δίκλινος •	δίκλινη •	δίκλινο •	δίκλινοι •	δίκλινες •	δίκλινα •
genitive	δίκλινου •	δίκλινης •	δίκλινου •	δίκλινων •	δίκλινων •	δίκλινων •
accusative	δίκλινο •	δίκλινη •	δίκλινο •	δίκλινους •	δίκλινες •	δίκλινα •
vocative	δίκλινε •	δίκλινη •	δίκλινο •	δίκλινοι •	δίκλινες •	δίκλινα •

Related terms

• δίκλινο n (díklino, “double room”)
• μονόκλινος (monóklinos, “single”)