διάκριτος

See also: διακριτός

Greek

Adjective

διάκριτος • (diákritos) m (feminine διάκριτη, neuter διάκριτο)

1. discrete, separate, distinct, individual

Declension

Declension of διάκριτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	διάκριτος •	διάκριτη •	διάκριτο •	διάκριτοι •	διάκριτες •	διάκριτα •
genitive	διάκριτου •	διάκριτης •	διάκριτου •	διάκριτων •	διάκριτων •	διάκριτων •
accusative	διάκριτο •	διάκριτη •	διάκριτο •	διάκριτους •	διάκριτες •	διάκριτα •
vocative	διάκριτε •	διάκριτη •	διάκριτο •	διάκριτοι •	διάκριτες •	διάκριτα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διάκριτος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διάκριτος, etc.)