διάνυσμα

Greek

Etymology

Semantic loan from French vecteur. From Helleniscit Koine Greek διάνυσμα. Morphologically, from δι- (“to go through”) +‎ άνυσμα (“vector, distance covered”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈðia.ni.zma/
• Hyphenation: δι‧ά‧νυ‧σμα

Noun

διάνυσμα • (diánysma) n (plural διανύσματα)

1. (mathematics, physics) vector

Declension

Declension of διάνυσμα

	singular	plural
nominative	διάνυσμα •	διανύσματα •
genitive	διανύσματος •	διανυσμάτων •
accusative	διάνυσμα •	διανύσματα •
vocative	διάνυσμα •	διανύσματα •

Synonyms

• άνυσμα (ánysma)

Derived terms

• διανυσματικός (dianysmatikós), ανυσματικός (anysmatikós)
• διανύω (dianýo, “traverse”)

Further reading

• “διάνυσμα”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998