διάχυτος

Greek

Etymology

Learned borrowing from Byzantine Greek διάχυτος (diákhutos), from the διαχυ- stem of Ancient Greek διαχέω (diakhéō) +‎ -τος (-tos).

Pronunciation

• IPA^(key): /ðiˈa.çi.tos/
• Hyphenation: δι‧ά‧χυ‧τος

Adjective

διάχυτος • (diáchytos) m (feminine διάχυτη, neuter διάχυτο)

1. diffuse
2. pervasive, widespread

Declension

Declension of διάχυτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	διάχυτος •	διάχυτη •	διάχυτο •	διάχυτοι •	διάχυτες •	διάχυτα •
genitive	διάχυτου •	διάχυτης •	διάχυτου •	διάχυτων •	διάχυτων •	διάχυτων •
accusative	διάχυτο •	διάχυτη •	διάχυτο •	διάχυτους •	διάχυτες •	διάχυτα •
vocative	διάχυτε •	διάχυτη •	διάχυτο •	διάχυτοι •	διάχυτες •	διάχυτα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διάχυτος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διάχυτος, etc.)