διανοέομαι

Ancient Greek

Alternative forms

• δῐᾰνοέω (dianoéō) — Koine

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.a.no.é.ɔː/ → /ði.a.noˈe.o/ → /ði.a.noˈe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.a.no.é.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.a.noˈe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.a.noˈe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.a.noˈe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.a.noˈe.o/

Verb

δῐᾰνοέομαι • (dianoéomai)

1. to intend
2. to think about, consider
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.1.1:

     […] τὸ ἄλλο Ἑλληνικὸν ὁρῶν ξυνιστάμενον πρὸς ἑκατέρους, τὸ μὲν εὐθύς, τὸ δὲ καὶ διανοούμενον

     […] tò állo Hellēnikòn horôn xunistámenon pròs hekatérous, tò mèn euthús, tò dè kaì dianooúmenon

     seeing the rest of the Greeks taking sides with one or the other [= the Peloponnese or Athens]: some of them immediately, some considering [it].

Conjugation

   Present: δῐᾰνοέω, δῐᾰνοέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰνοέω	δῐᾰνοέεις	δῐᾰνοέει	δῐᾰνοέετον	δῐᾰνοέετον	δῐᾰνοέομεν	δῐᾰνοέετε	δῐᾰνοέουσῐ(ν)
	subjunctive	δῐᾰνοέω	δῐᾰνοέῃς	δῐᾰνοέῃ	δῐᾰνοέητον	δῐᾰνοέητον	δῐᾰνοέωμεν	δῐᾰνοέητε	δῐᾰνοέωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰνοέοιμῐ	δῐᾰνοέοις	δῐᾰνοέοι	δῐᾰνοέοιτον	δῐᾰνοεοίτην	δῐᾰνοέοιμεν	δῐᾰνοέοιτε	δῐᾰνοέοιεν
	imperative		δῐᾰνόεε	δῐᾰνοεέτω	δῐᾰνοέετον	δῐᾰνοεέτων		δῐᾰνοέετε	δῐᾰνοεόντων
middle/ passive	indicative	δῐᾰνοέομαι	δῐᾰνοέῃ, δῐᾰνοέει	δῐᾰνοέεται	δῐᾰνοέεσθον	δῐᾰνοέεσθον	δῐᾰνοεόμεθᾰ	δῐᾰνοέεσθε	δῐᾰνοέονται
	subjunctive	δῐᾰνοέωμαι	δῐᾰνοέῃ	δῐᾰνοέηται	δῐᾰνοέησθον	δῐᾰνοέησθον	δῐᾰνοεώμεθᾰ	δῐᾰνοέησθε	δῐᾰνοέωνται
	optative	δῐᾰνοεοίμην	δῐᾰνοέοιο	δῐᾰνοέοιτο	δῐᾰνοέοισθον	δῐᾰνοεοίσθην	δῐᾰνοεοίμεθᾰ	δῐᾰνοέοισθε	δῐᾰνοέοιντο
	imperative		δῐᾰνοέου	δῐᾰνοεέσθω	δῐᾰνοέεσθον	δῐᾰνοεέσθων		δῐᾰνοέεσθε	δῐᾰνοεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐᾰνοέειν				δῐᾰνοέεσθαι
participle	m	δῐᾰνοέων				δῐᾰνοεόμενος
	f	δῐᾰνοέουσᾰ				δῐᾰνοεομένη
	n	δῐᾰνοέον				δῐᾰνοεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: δῐᾰνοῶ, δῐᾰνοοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰνοῶ	δῐᾰνοεῖς	δῐᾰνοεῖ	δῐᾰνοεῖτον	δῐᾰνοεῖτον	δῐᾰνοοῦμεν	δῐᾰνοεῖτε	δῐᾰνοοῦσῐ(ν)
	subjunctive	δῐᾰνοῶ	δῐᾰνοῇς	δῐᾰνοῇ	δῐᾰνοῆτον	δῐᾰνοῆτον	δῐᾰνοῶμεν	δῐᾰνοῆτε	δῐᾰνοῶσῐ(ν)
	optative	δῐᾰνοοίην, δῐᾰνοοῖμῐ	δῐᾰνοοίης, δῐᾰνοοῖς	δῐᾰνοοίη, δῐᾰνοοῖ	δῐᾰνοοῖτον, δῐᾰνοοίητον	δῐᾰνοοίτην, δῐᾰνοοιήτην	δῐᾰνοοῖμεν, δῐᾰνοοίημεν	δῐᾰνοοῖτε, δῐᾰνοοίητε	δῐᾰνοοῖεν, δῐᾰνοοίησᾰν
	imperative		δῐᾰνόει	δῐᾰνοείτω	δῐᾰνοεῖτον	δῐᾰνοείτων		δῐᾰνοεῖτε	δῐᾰνοούντων
middle/ passive	indicative	δῐᾰνοοῦμαι	δῐᾰνοεῖ, δῐᾰνοῇ	δῐᾰνοεῖται	δῐᾰνοεῖσθον	δῐᾰνοεῖσθον	δῐᾰνοούμεθᾰ	δῐᾰνοεῖσθε	δῐᾰνοοῦνται
	subjunctive	δῐᾰνοῶμαι	δῐᾰνοῇ	δῐᾰνοῆται	δῐᾰνοῆσθον	δῐᾰνοῆσθον	δῐᾰνοώμεθᾰ	δῐᾰνοῆσθε	δῐᾰνοῶνται
	optative	δῐᾰνοοίμην	δῐᾰνοοῖο	δῐᾰνοοῖτο	δῐᾰνοοῖσθον	δῐᾰνοοίσθην	δῐᾰνοοίμεθᾰ	δῐᾰνοοῖσθε	δῐᾰνοοῖντο
	imperative		δῐᾰνοοῦ	δῐᾰνοείσθω	δῐᾰνοεῖσθον	δῐᾰνοείσθων		δῐᾰνοεῖσθε	δῐᾰνοείσθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐᾰνοεῖν				δῐᾰνοεῖσθαι
participle	m	δῐᾰνοῶν				δῐᾰνοούμενος
	f	δῐᾰνοοῦσᾰ				δῐᾰνοουμένη
	n	δῐᾰνοοῦν				δῐᾰνοούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: δῐενόεον, δῐενοεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐενόεον	δῐενόεες	δῐενόεε(ν)	δῐενοέετον	δῐενοεέτην	δῐενοέομεν	δῐενοέετε	δῐενόεον
middle/ passive	indicative	δῐενοεόμην	δῐενοέου	δῐενοέετο	δῐενοέεσθον	δῐενοεέσθην	δῐενοεόμεθᾰ	δῐενοέεσθε	δῐενοέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: δῐενόουν, δῐενοούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐενόουν	δῐενόεις	δῐενόει	δῐενοεῖτον	δῐενοείτην	δῐενοοῦμεν	δῐενοεῖτε	δῐενόουν
middle/ passive	indicative	δῐενοούμην	δῐενοοῦ	δῐενοεῖτο	δῐενοεῖσθον	δῐενοείσθην	δῐενοούμεθᾰ	δῐενοεῖσθε	δῐενοοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: δῐᾰνοήσομαι, δῐᾰνοηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	δῐᾰνοήσομαι	δῐᾰνοήσῃ, δῐᾰνοήσει	δῐᾰνοήσεται	δῐᾰνοήσεσθον	δῐᾰνοήσεσθον	δῐᾰνοησόμεθᾰ	δῐᾰνοήσεσθε	δῐᾰνοήσονται
	optative	δῐᾰνοησοίμην	δῐᾰνοήσοιο	δῐᾰνοήσοιτο	δῐᾰνοήσοισθον	δῐᾰνοησοίσθην	δῐᾰνοησοίμεθᾰ	δῐᾰνοήσοισθε	δῐᾰνοήσοιντο
passive	indicative	δῐᾰνοηθήσομαι	δῐᾰνοηθήσῃ	δῐᾰνοηθήσεται	δῐᾰνοηθήσεσθον	δῐᾰνοηθήσεσθον	δῐᾰνοηθησόμεθᾰ	δῐᾰνοηθήσεσθε	δῐᾰνοηθήσονται
	optative	δῐᾰνοηθησοίμην	δῐᾰνοηθήσοιο	δῐᾰνοηθήσοιτο	δῐᾰνοηθήσοισθον	δῐᾰνοηθησοίσθην	δῐᾰνοηθησοίμεθᾰ	δῐᾰνοηθήσοισθε	δῐᾰνοηθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					δῐᾰνοήσεσθαι		δῐᾰνοηθήσεσθαι
participle	m				δῐᾰνοησόμενος		δῐᾰνοηθησόμενος
	f				δῐᾰνοησομένη		δῐᾰνοηθησομένη
	n				δῐᾰνοησόμενον		δῐᾰνοηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: δῐενοησᾰ́μην, δῐενοήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	δῐενοησᾰ́μην	δῐενοήσω	δῐενοήσᾰτο	δῐενοήσᾰσθον	δῐενοησᾰ́σθην	δῐενοησᾰ́μεθᾰ	δῐενοήσᾰσθε	δῐενοήσᾰντο
	subjunctive	δῐᾰνοήσωμαι	δῐᾰνοήσῃ	δῐᾰνοήσηται	δῐᾰνοήσησθον	δῐᾰνοήσησθον	δῐᾰνοησώμεθᾰ	δῐᾰνοήσησθε	δῐᾰνοήσωνται
	optative	δῐᾰνοησαίμην	δῐᾰνοήσαιο	δῐᾰνοήσαιτο	δῐᾰνοήσαισθον	δῐᾰνοησαίσθην	δῐᾰνοησαίμεθᾰ	δῐᾰνοήσαισθε	δῐᾰνοήσαιντο
	imperative		δῐᾰνόησαι	δῐᾰνοησᾰ́σθω	δῐᾰνοήσᾰσθον	δῐᾰνοησᾰ́σθων		δῐᾰνοήσᾰσθε	δῐᾰνοησᾰ́σθων
passive	indicative	δῐενοήθην	δῐενοήθης	δῐενοήθη	δῐενοήθητον	δῐενοηθήτην	δῐενοήθημεν	δῐενοήθητε	δῐενοήθησᾰν
	subjunctive	δῐᾰνοηθῶ	δῐᾰνοηθῇς	δῐᾰνοηθῇ	δῐᾰνοηθῆτον	δῐᾰνοηθῆτον	δῐᾰνοηθῶμεν	δῐᾰνοηθῆτε	δῐᾰνοηθῶσῐ(ν)
	optative	δῐᾰνοηθείην	δῐᾰνοηθείης	δῐᾰνοηθείη	δῐᾰνοηθεῖτον, δῐᾰνοηθείητον	δῐᾰνοηθείτην, δῐᾰνοηθειήτην	δῐᾰνοηθεῖμεν, δῐᾰνοηθείημεν	δῐᾰνοηθεῖτε, δῐᾰνοηθείητε	δῐᾰνοηθεῖεν, δῐᾰνοηθείησᾰν
	imperative		δῐᾰνοήθητῐ	δῐᾰνοηθήτω	δῐᾰνοήθητον	δῐᾰνοηθήτων		δῐᾰνοήθητε	δῐᾰνοηθέντων
					middle		passive
infinitive					δῐᾰνοήσᾰσθαι		δῐᾰνοηθῆναι
participle	m				δῐᾰνοησᾰ́μενος		δῐᾰνοηθείς
	f				δῐᾰνοησᾰμένη		δῐᾰνοηθεῖσᾰ
	n				δῐᾰνοησᾰ́μενον		δῐᾰνοηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: δῐᾰνενόηκᾰ, δῐᾰνενόημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰνενόηκᾰ	δῐᾰνενόηκᾰς	δῐᾰνενόηκε(ν)	δῐᾰνενοήκᾰτον	δῐᾰνενοήκᾰτον	δῐᾰνενοήκᾰμεν	δῐᾰνενοήκᾰτε	δῐᾰνενοήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δῐᾰνενοήκω	δῐᾰνενοήκῃς	δῐᾰνενοήκῃ	δῐᾰνενοήκητον	δῐᾰνενοήκητον	δῐᾰνενοήκωμεν	δῐᾰνενοήκητε	δῐᾰνενοήκωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰνενοήκοιμῐ, δῐᾰνενοηκοίην	δῐᾰνενοήκοις, δῐᾰνενοηκοίης	δῐᾰνενοήκοι, δῐᾰνενοηκοίη	δῐᾰνενοήκοιτον	δῐᾰνενοηκοίτην	δῐᾰνενοήκοιμεν	δῐᾰνενοήκοιτε	δῐᾰνενοήκοιεν
	imperative		δῐᾰνενόηκε	δῐᾰνενοηκέτω	δῐᾰνενοήκετον	δῐᾰνενοηκέτων		δῐᾰνενοήκετε	δῐᾰνενοηκόντων
middle/ passive	indicative	δῐᾰνενόημαι	δῐᾰνενόησαι	δῐᾰνενόηται	δῐᾰνενόησθον	δῐᾰνενόησθον	δῐᾰνενοήμεθᾰ	δῐᾰνενόησθε	δῐᾰνενόηνται
	subjunctive	δῐᾰνενοημένος ὦ	δῐᾰνενοημένος ᾖς	δῐᾰνενοημένος ᾖ	δῐᾰνενοημένω ἦτον	δῐᾰνενοημένω ἦτον	δῐᾰνενοημένοι ὦμεν	δῐᾰνενοημένοι ἦτε	δῐᾰνενοημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	δῐᾰνενοημένος εἴην	δῐᾰνενοημένος εἴης	δῐᾰνενοημένος εἴη	δῐᾰνενοημένω εἴητον/εἶτον	δῐᾰνενοημένω εἰήτην/εἴτην	δῐᾰνενοημένοι εἴημεν/εἶμεν	δῐᾰνενοημένοι εἴητε/εἶτε	δῐᾰνενοημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		δῐᾰνενόησο	δῐᾰνενοήσθω	δῐᾰνενόησθον	δῐᾰνενοήσθων		δῐᾰνενόησθε	δῐᾰνενοήσθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐᾰνενοηκέναι				δῐᾰνενοῆσθαι
participle	m	δῐᾰνενοηκώς				δῐᾰνενοημένος
	f	δῐᾰνενοηκυῖᾰ				δῐᾰνενοημένη
	n	δῐᾰνενοηκός				δῐᾰνενοημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “διανοέομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press