εὐθηνέω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From εὐθηνός (euthēnós) +‎ -έω (-éō). Variant form of εὐθενέω (euthenéō, “to thrive, flourish”).[1]

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

εὐθηνέω • (euthēnéō)

  1. to thrive, flourish

Inflection

[edit]
   Present: εὐθηνέω, εὐθηνέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εὐθηνέω εὐθηνέεις εὐθηνέει εὐθηνέετον εὐθηνέετον εὐθηνέομεν εὐθηνέετε εὐθηνέουσῐ(ν)
subjunctive εὐθηνέω εὐθηνέῃς εὐθηνέῃ εὐθηνέητον εὐθηνέητον εὐθηνέωμεν εὐθηνέητε εὐθηνέωσῐ(ν)
optative εὐθηνέοιμῐ εὐθηνέοις εὐθηνέοι εὐθηνέοιτον εὐθηνεοίτην εὐθηνέοιμεν εὐθηνέοιτε εὐθηνέοιεν
imperative   εὐθήνεε εὐθηνεέτω εὐθηνέετον εὐθηνεέτων   εὐθηνέετε εὐθηνεόντων
middle/
passive 		indicative εὐθηνέομαι εὐθηνέῃ,
εὐθηνέει 		εὐθηνέεται εὐθηνέεσθον εὐθηνέεσθον εὐθηνεόμεθᾰ εὐθηνέεσθε εὐθηνέονται
subjunctive εὐθηνέωμαι εὐθηνέῃ εὐθηνέηται εὐθηνέησθον εὐθηνέησθον εὐθηνεώμεθᾰ εὐθηνέησθε εὐθηνέωνται
optative εὐθηνεοίμην εὐθηνέοιο εὐθηνέοιτο εὐθηνέοισθον εὐθηνεοίσθην εὐθηνεοίμεθᾰ εὐθηνέοισθε εὐθηνέοιντο
imperative   εὐθηνέου εὐθηνεέσθω εὐθηνέεσθον εὐθηνεέσθων   εὐθηνέεσθε εὐθηνεέσθων
active middle/passive
infinitive εὐθηνέειν εὐθηνέεσθαι
participle m εὐθηνέων εὐθηνεόμενος
f εὐθηνέουσᾰ εὐθηνεομένη
n εὐθηνέον εὐθηνεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: εὐθηνῶ, εὐθηνοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εὐθηνῶ εὐθηνεῖς εὐθηνεῖ εὐθηνεῖτον εὐθηνεῖτον εὐθηνοῦμεν εὐθηνεῖτε εὐθηνοῦσῐ(ν)
subjunctive εὐθηνῶ εὐθηνῇς εὐθηνῇ εὐθηνῆτον εὐθηνῆτον εὐθηνῶμεν εὐθηνῆτε εὐθηνῶσῐ(ν)
optative εὐθηνοίην,
εὐθηνοῖμῐ 		εὐθηνοίης,
εὐθηνοῖς 		εὐθηνοίη,
εὐθηνοῖ 		εὐθηνοῖτον,
εὐθηνοίητον 		εὐθηνοίτην,
εὐθηνοιήτην 		εὐθηνοῖμεν,
εὐθηνοίημεν 		εὐθηνοῖτε,
εὐθηνοίητε 		εὐθηνοῖεν,
εὐθηνοίησᾰν
imperative   εὐθήνει εὐθηνείτω εὐθηνεῖτον εὐθηνείτων   εὐθηνεῖτε εὐθηνούντων
middle/
passive 		indicative εὐθηνοῦμαι εὐθηνεῖ,
εὐθηνῇ 		εὐθηνεῖται εὐθηνεῖσθον εὐθηνεῖσθον εὐθηνούμεθᾰ εὐθηνεῖσθε εὐθηνοῦνται
subjunctive εὐθηνῶμαι εὐθηνῇ εὐθηνῆται εὐθηνῆσθον εὐθηνῆσθον εὐθηνώμεθᾰ εὐθηνῆσθε εὐθηνῶνται
optative εὐθηνοίμην εὐθηνοῖο εὐθηνοῖτο εὐθηνοῖσθον εὐθηνοίσθην εὐθηνοίμεθᾰ εὐθηνοῖσθε εὐθηνοῖντο
imperative   εὐθηνοῦ εὐθηνείσθω εὐθηνεῖσθον εὐθηνείσθων   εὐθηνεῖσθε εὐθηνείσθων
active middle/passive
infinitive εὐθηνεῖν εὐθηνεῖσθαι
participle m εὐθηνῶν εὐθηνούμενος
f εὐθηνοῦσᾰ εὐθηνουμένη
n εὐθηνοῦν εὐθηνούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: εὐθήνεον, εὐθηνεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εὐθήνεον εὐθήνεες εὐθήνεε(ν) εὐθηνέετον εὐθηνεέτην εὐθηνέομεν εὐθηνέετε εὐθήνεον
middle/
passive 		indicative εὐθηνεόμην εὐθηνέου εὐθηνέετο εὐθηνέεσθον εὐθηνεέσθην εὐθηνεόμεθᾰ εὐθηνέεσθε εὐθηνέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: εὐθήνουν, εὐθηνούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εὐθήνουν εὐθήνεις εὐθήνει εὐθηνεῖτον εὐθηνείτην εὐθηνοῦμεν εὐθηνεῖτε εὐθήνουν
middle/
passive 		indicative εὐθηνούμην εὐθηνοῦ εὐθηνεῖτο εὐθηνεῖσθον εὐθηνείσθην εὐθηνούμεθᾰ εὐθηνεῖσθε εὐθηνοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: εὐθηνήσω, εὐθηνήσομαι, εὐθηνηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εὐθηνήσω εὐθηνήσεις εὐθηνήσει εὐθηνήσετον εὐθηνήσετον εὐθηνήσομεν εὐθηνήσετε εὐθηνήσουσῐ(ν)
optative εὐθηνήσοιμῐ εὐθηνήσοις εὐθηνήσοι εὐθηνήσοιτον εὐθηνησοίτην εὐθηνήσοιμεν εὐθηνήσοιτε εὐθηνήσοιεν
middle indicative εὐθηνήσομαι εὐθηνήσῃ,
εὐθηνήσει 		εὐθηνήσεται εὐθηνήσεσθον εὐθηνήσεσθον εὐθηνησόμεθᾰ εὐθηνήσεσθε εὐθηνήσονται
optative εὐθηνησοίμην εὐθηνήσοιο εὐθηνήσοιτο εὐθηνήσοισθον εὐθηνησοίσθην εὐθηνησοίμεθᾰ εὐθηνήσοισθε εὐθηνήσοιντο
passive indicative εὐθηνηθήσομαι εὐθηνηθήσῃ εὐθηνηθήσεται εὐθηνηθήσεσθον εὐθηνηθήσεσθον εὐθηνηθησόμεθᾰ εὐθηνηθήσεσθε εὐθηνηθήσονται
optative εὐθηνηθησοίμην εὐθηνηθήσοιο εὐθηνηθήσοιτο εὐθηνηθήσοισθον εὐθηνηθησοίσθην εὐθηνηθησοίμεθᾰ εὐθηνηθήσοισθε εὐθηνηθήσοιντο
active middle passive
infinitive εὐθηνήσειν εὐθηνήσεσθαι εὐθηνηθήσεσθαι
participle m εὐθηνήσων εὐθηνησόμενος εὐθηνηθησόμενος
f εὐθηνήσουσᾰ εὐθηνησομένη εὐθηνηθησομένη
n εὐθηνῆσον εὐθηνησόμενον εὐθηνηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: εὐθήνησᾰ, εὐθηνησᾰ́μην, εὐθηνήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εὐθήνησᾰ εὐθήνησᾰς εὐθήνησε(ν) εὐθηνήσᾰτον εὐθηνησᾰ́την εὐθηνήσᾰμεν εὐθηνήσᾰτε εὐθήνησᾰν
subjunctive εὐθηνήσω εὐθηνήσῃς εὐθηνήσῃ εὐθηνήσητον εὐθηνήσητον εὐθηνήσωμεν εὐθηνήσητε εὐθηνήσωσῐ(ν)
optative εὐθηνήσαιμῐ εὐθηνήσειᾰς,
εὐθηνήσαις 		εὐθηνήσειε(ν),
εὐθηνήσαι 		εὐθηνήσαιτον εὐθηνησαίτην εὐθηνήσαιμεν εὐθηνήσαιτε εὐθηνήσειᾰν,
εὐθηνήσαιεν
imperative   εὐθήνησον εὐθηνησᾰ́τω εὐθηνήσᾰτον εὐθηνησᾰ́των   εὐθηνήσᾰτε εὐθηνησᾰ́ντων
middle indicative εὐθηνησᾰ́μην εὐθηνήσω εὐθηνήσᾰτο εὐθηνήσᾰσθον εὐθηνησᾰ́σθην εὐθηνησᾰ́μεθᾰ εὐθηνήσᾰσθε εὐθηνήσᾰντο
subjunctive εὐθηνήσωμαι εὐθηνήσῃ εὐθηνήσηται εὐθηνήσησθον εὐθηνήσησθον εὐθηνησώμεθᾰ εὐθηνήσησθε εὐθηνήσωνται
optative εὐθηνησαίμην εὐθηνήσαιο εὐθηνήσαιτο εὐθηνήσαισθον εὐθηνησαίσθην εὐθηνησαίμεθᾰ εὐθηνήσαισθε εὐθηνήσαιντο
imperative   εὐθήνησαι εὐθηνησᾰ́σθω εὐθηνήσᾰσθον εὐθηνησᾰ́σθων   εὐθηνήσᾰσθε εὐθηνησᾰ́σθων
passive indicative εὐθηνήθην εὐθηνήθης εὐθηνήθη εὐθηνήθητον εὐθηνηθήτην εὐθηνήθημεν εὐθηνήθητε εὐθηνήθησᾰν
subjunctive εὐθηνηθῶ εὐθηνηθῇς εὐθηνηθῇ εὐθηνηθῆτον εὐθηνηθῆτον εὐθηνηθῶμεν εὐθηνηθῆτε εὐθηνηθῶσῐ(ν)
optative εὐθηνηθείην εὐθηνηθείης εὐθηνηθείη εὐθηνηθεῖτον,
εὐθηνηθείητον 		εὐθηνηθείτην,
εὐθηνηθειήτην 		εὐθηνηθεῖμεν,
εὐθηνηθείημεν 		εὐθηνηθεῖτε,
εὐθηνηθείητε 		εὐθηνηθεῖεν,
εὐθηνηθείησᾰν
imperative   εὐθηνήθητῐ εὐθηνηθήτω εὐθηνήθητον εὐθηνηθήτων   εὐθηνήθητε εὐθηνηθέντων
active middle passive
infinitive εὐθηνῆσαι εὐθηνήσᾰσθαι εὐθηνηθῆναι
participle m εὐθηνήσᾱς εὐθηνησᾰ́μενος εὐθηνηθείς
f εὐθηνήσᾱσᾰ εὐθηνησᾰμένη εὐθηνηθεῖσᾰ
n εὐθηνῆσᾰν εὐθηνησᾰ́μενον εὐθηνηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: εὐθήνηκᾰ, εὐθήνημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εὐθήνηκᾰ εὐθήνηκᾰς εὐθήνηκε(ν) εὐθηνήκᾰτον εὐθηνήκᾰτον εὐθηνήκᾰμεν εὐθηνήκᾰτε εὐθηνήκᾱσῐ(ν)
subjunctive εὐθηνήκω εὐθηνήκῃς εὐθηνήκῃ εὐθηνήκητον εὐθηνήκητον εὐθηνήκωμεν εὐθηνήκητε εὐθηνήκωσῐ(ν)
optative εὐθηνήκοιμῐ,
εὐθηνηκοίην 		εὐθηνήκοις,
εὐθηνηκοίης 		εὐθηνήκοι,
εὐθηνηκοίη 		εὐθηνήκοιτον εὐθηνηκοίτην εὐθηνήκοιμεν εὐθηνήκοιτε εὐθηνήκοιεν
imperative   εὐθήνηκε εὐθηνηκέτω εὐθηνήκετον εὐθηνηκέτων   εὐθηνήκετε εὐθηνηκόντων
middle/
passive 		indicative εὐθήνημαι εὐθήνησαι εὐθήνηται εὐθήνησθον εὐθήνησθον εὐθηνήμεθᾰ εὐθήνησθε εὐθήνηνται
subjunctive εὐθηνημένος ὦ εὐθηνημένος ᾖς εὐθηνημένος ᾖ εὐθηνημένω ἦτον εὐθηνημένω ἦτον εὐθηνημένοι ὦμεν εὐθηνημένοι ἦτε εὐθηνημένοι ὦσῐ(ν)
optative εὐθηνημένος εἴην εὐθηνημένος εἴης εὐθηνημένος εἴη εὐθηνημένω εἴητον/εἶτον εὐθηνημένω εἰήτην/εἴτην εὐθηνημένοι εἴημεν/εἶμεν εὐθηνημένοι εἴητε/εἶτε εὐθηνημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   εὐθήνησο εὐθηνήσθω εὐθήνησθον εὐθηνήσθων   εὐθήνησθε εὐθηνήσθων
active middle/passive
infinitive εὐθηνηκέναι εὐθηνῆσθαι
participle m εὐθηνηκώς εὐθηνημένος
f εὐθηνηκυῖᾰ εὐθηνημένη
n εὐθηνηκός εὐθηνημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: εὐθηνήκειν, εὐθηνήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative εὐθηνήκειν,
εὐθηνήκη 		εὐθηνήκεις,
εὐθηνήκης 		εὐθηνήκει(ν) εὐθηνήκετον εὐθηνηκέτην εὐθηνήκεμεν εὐθηνήκετε εὐθηνήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative εὐθηνήμην εὐθήνησο εὐθήνητο εὐθήνησθον εὐθηνήσθην εὐθηνήμεθᾰ εὐθήνησθε εὐθήνηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

[edit]
  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “εὐθενέω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 478-9

Further reading

[edit]
  • “εὐθηνέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “εὐθηνέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “εὐθηνέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • (no entry for the specified headword) Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • “εὐθηνέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=εὐθηνέω&oldid=81008029"