θεοποίηση
Jump to navigation
Jump to search
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learned borrowing from Koine Greek θεοποίησις (theopoíēsis), with -ση (-si) ending.[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]θεοποίηση • (theopoíisi) f
- deification (the act of deifying; exaltation to divine honors; apotheosis)
- deification (excessive praise)
Declension
[edit]Declension of θεοποίηση
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | θεοποίηση • | θεοποιήσεις • | |
| genitive | θεοποίησης • | θεοποιήσεων • | |
| accusative | θεοποίηση • | θεοποιήσεις • | |
| vocative | θεοποίηση • | θεοποιήσεις • | |
| Older or formal genitive singular: θεοποιήσεως • | |||
Related terms
[edit]- θεοποιώ (theopoió, “to deify”)
References
[edit]- ^ θεοποίηση, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language