κατάληξη
Greek
Etymology
From Greek κατάληξις (katálēxis).
Noun
κατάληξη • (katálixi) f (plural καταλήξεις)
Declension
Declension of κατάληξη
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | κατάληξη • | καταλήξεις • | |
| genitive | κατάληξης • | καταλήξεων • | |
| accusative | κατάληξη • | καταλήξεις • | |
| vocative | κατάληξη • | καταλήξεις • | |
| Older or formal genitive singular: καταλήξεως • | |||
Related terms
- ακατάληκτος (akatáliktos, “without end”)