κλασικός
Jump to navigation
Jump to search
Greek
[edit]Alternative forms
[edit]- κλασσικός (klassikós)
Etymology
[edit]Learned borrowing from French classique + -ικός (-ikós).[1]
Adjective
[edit]κλασικός • (klasikós) m (feminine κλασική, neuter κλασικό)
Declension
[edit]Declension of κλασικός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | κλασικός • | κλασική • | κλασικό • | κλασικοί • | κλασικές • | κλασικά • |
| genitive | κλασικού • | κλασικής • | κλασικού • | κλασικών • | κλασικών • | κλασικών • |
| accusative | κλασικό • | κλασική • | κλασικό • | κλασικούς • | κλασικές • | κλασικά • |
| vocative | κλασικέ • | κλασική • | κλασικό • | κλασικοί • | κλασικές • | κλασικά • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κλασικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κλασικός, etc.) | |||||
Degrees of comparison by suffixation
Derived terms
[edit]- κλασική ελληνική f (klasikí ellinikí, “Classical Greek”)
- κλασική κιθάρα f (klasikí kithára, “classical guitar”)
- κλασική εποχή f (klasikí epochí, “classical age”)
- κλασική μουσική f (klasikí mousikí, “classical music”)
References
[edit]- ^ κλασικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language