κοροπλάθος

Ancient Greek

Etymology

From κόρος (kóros, “puppet, doll”) +‎ πλάσσω (plássō, “to model”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ko.ro.plá.tʰos/ → /ko.roˈpla.θos/ → /ko.roˈpla.θos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ko.ro.plá.tʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ko.roˈpla.tʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ko.roˈpla.θos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ko.roˈpla.θos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ko.roˈpla.θos/

Noun

κοροπλάθος • (koropláthos) m (genitive κοροπλάθου); second declension

1. modeler of small figures

Inflection

Second declension of ὁ κοροπλᾰ́θος; τοῦ κοροπλᾰ́θου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κοροπλᾰ́θος ho koropláthos	τὼ κοροπλᾰ́θω tṑ koropláthō	οἱ κοροπλᾰ́θοι hoi koropláthoi
Genitive	τοῦ κοροπλᾰ́θου toû koropláthou	τοῖν κοροπλᾰ́θοιν toîn koropláthoin	τῶν κοροπλᾰ́θων tôn koropláthōn
Dative	τῷ κοροπλᾰ́θῳ tôi koropláthōi	τοῖν κοροπλᾰ́θοιν toîn koropláthoin	τοῖς κοροπλᾰ́θοις toîs koropláthois
Accusative	τὸν κοροπλᾰ́θον tòn koropláthon	τὼ κοροπλᾰ́θω tṑ koropláthō	τοὺς κοροπλᾰ́θους toùs koropláthous
Vocative	κοροπλᾰ́θε koropláthe	κοροπλᾰ́θω koropláthō	κοροπλᾰ́θοι koropláthoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• κοροπλαθικός (koroplathikós)

Further reading

• “κοροπλάθος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• κοροπλάθος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette