λαχαίνω

Ancient Greek

Etymology

From the same root of λάχανον (lákhanon, “vegetables”) +‎ -αίνω (-aínō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /la.kʰǎi̯.nɔː/ → /laˈçɛ.no/ → /laˈçe.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /la.kʰǎi̯.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /laˈkʰɛ.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /laˈçɛ.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /laˈçe.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /laˈçe.no/

Verb

λᾰχαίνω • (lakhaínō)

1. to dig

   Synonyms: ὀρῠ́σσω (orússō), σκᾰ́πτω (skáptō)

Inflection

   Present: λᾰχαίνω, λᾰχαίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λᾰχαίνω	λᾰχαίνεις	λᾰχαίνει	λᾰχαίνετον	λᾰχαίνετον	λᾰχαίνομεν	λᾰχαίνετε	λᾰχαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	λᾰχαίνω	λᾰχαίνῃς	λᾰχαίνῃ	λᾰχαίνητον	λᾰχαίνητον	λᾰχαίνωμεν	λᾰχαίνητε	λᾰχαίνωσῐ(ν)
	optative	λᾰχαίνοιμῐ	λᾰχαίνοις	λᾰχαίνοι	λᾰχαίνοιτον	λᾰχαινοίτην	λᾰχαίνοιμεν	λᾰχαίνοιτε	λᾰχαίνοιεν
	imperative		λᾰ́χαινε	λᾰχαινέτω	λᾰχαίνετον	λᾰχαινέτων		λᾰχαίνετε	λᾰχαινόντων
middle/ passive	indicative	λᾰχαίνομαι	λᾰχαίνῃ, λᾰχαίνει	λᾰχαίνεται	λᾰχαίνεσθον	λᾰχαίνεσθον	λᾰχαινόμεθᾰ	λᾰχαίνεσθε	λᾰχαίνονται
	subjunctive	λᾰχαίνωμαι	λᾰχαίνῃ	λᾰχαίνηται	λᾰχαίνησθον	λᾰχαίνησθον	λᾰχαινώμεθᾰ	λᾰχαίνησθε	λᾰχαίνωνται
	optative	λᾰχαινοίμην	λᾰχαίνοιο	λᾰχαίνοιτο	λᾰχαίνοισθον	λᾰχαινοίσθην	λᾰχαινοίμεθᾰ	λᾰχαίνοισθε	λᾰχαίνοιντο
	imperative		λᾰχαίνου	λᾰχαινέσθω	λᾰχαίνεσθον	λᾰχαινέσθων		λᾰχαίνεσθε	λᾰχαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		λᾰχαίνειν				λᾰχαίνεσθαι
participle	m	λᾰχαίνων				λᾰχαινόμενος
	f	λᾰχαίνουσᾰ				λᾰχαινομένη
	n	λᾰχαῖνον				λᾰχαινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐλᾰ́χαινον, ἐλᾰχαινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐλᾰ́χαινον	ἐλᾰ́χαινες	ἐλᾰ́χαινε(ν)	ἐλᾰχαίνετον	ἐλᾰχαινέτην	ἐλᾰχαίνομεν	ἐλᾰχαίνετε	ἐλᾰ́χαινον
middle/ passive	indicative	ἐλᾰχαινόμην	ἐλᾰχαίνου	ἐλᾰχαίνετο	ἐλᾰχαίνεσθον	ἐλᾰχαινέσθην	ἐλᾰχαινόμεθᾰ	ἐλᾰχαίνεσθε	ἐλᾰχαίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐλάχηνᾰ, ἐλαχηνᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐλάχηνᾰ	ἐλάχηνᾰς	ἐλάχηνε(ν)	ἐλαχήνᾰτον	ἐλαχηνᾰ́την	ἐλαχήνᾰμεν	ἐλαχήνᾰτε	ἐλάχηνᾰν
	subjunctive	λαχήνω	λαχήνῃς	λαχήνῃ	λαχήνητον	λαχήνητον	λαχήνωμεν	λαχήνητε	λαχήνωσῐ(ν)
	optative	λαχήναιμῐ	λαχήνειᾰς, λαχήναις	λαχήνειε(ν), λαχήναι	λαχήναιτον	λαχηναίτην	λαχήναιμεν	λαχήναιτε	λαχήνειᾰν, λαχήναιεν
	imperative		λάχηνον	λαχηνᾰ́τω	λαχήνᾰτον	λαχηνᾰ́των		λαχήνᾰτε	λαχηνᾰ́ντων
middle	indicative	ἐλαχηνᾰ́μην	ἐλαχήνω	ἐλαχήνᾰτο	ἐλαχήνᾰσθον	ἐλαχηνᾰ́σθην	ἐλαχηνᾰ́μεθᾰ	ἐλαχήνᾰσθε	ἐλαχήνᾰντο
	subjunctive	λαχήνωμαι	λαχήνῃ	λαχήνηται	λαχήνησθον	λαχήνησθον	λαχηνώμεθᾰ	λαχήνησθε	λαχήνωνται
	optative	λαχηναίμην	λαχήναιο	λαχήναιτο	λαχήναισθον	λαχηναίσθην	λαχηναίμεθᾰ	λαχήναισθε	λαχήναιντο
	imperative		λάχηναι	λαχηνᾰ́σθω	λαχήνᾰσθον	λαχηνᾰ́σθων		λαχήνᾰσθε	λαχηνᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		λαχῆναι			λαχήνᾰσθαι
participle	m	λαχήνᾱς			λαχηνᾰ́μενος
	f	λαχήνᾱσᾰ			λαχηνᾰμένη
	n	λαχῆνᾰν			λαχηνᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “λαχαίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “λαχαίνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• λαχαίνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette