μάρτυρας

Greek

Etymology

From (deprecated template usage) [etyl] Ancient Greek μάρτυς (mártus).

Noun

μάρτυρας • (mártyras) m or f (plural μάρτυρες)

1. witness (the person)
2. martyr

Declension

Declension of μάρτυρας

	singular	plural
nominative	μάρτυρας •	μάρτυρες •
genitive	μάρτυρα •	μαρτύρων •
accusative	μάρτυρα •	μάρτυρες •
vocative	μάρτυρα •	μάρτυρες •

Related terms

• αμαρτύρητος (amartýritos, “unconfirmed”)
• αμάρτυρος (amártyros, “unattested”)
• μαρτυρία f (martyría, “evidence, testimony”)
• μαρτυρικός (martyrikós, “suffering, martyr's”)
• μαρτύριο n (martýrio, “martyrdom, torment”)
• μαρτυρώ f (martyró, “to testify, to bear witness, to suffer”)