μάρτυρας

Greek

Etymology

From Ancient Greek μᾰ́ρτῠρᾰ (mártura), singular accusative of μάρτυς (mártus).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmaɾ.ti.ɾas/
• Hyphenation: μάρ‧τυ‧ρας

Noun

μάρτυρας • (mártyras) m or f (plural μάρτυρες)

1. witness (the person)
2. (religion) martyr

Declension

declension of μάρτυρας

case     \     number	singular	plural
nominative	μάρτυρας •	μάρτυρες •
genitive	μάρτυρα •	μαρτύρων •
accusative	μάρτυρα •	μάρτυρες •
vocative	μάρτυρα •	μάρτυρες •
Feminine singular genitive: μάρτυρος (mártyros); also formal masculine.

Related terms

• αμαρτύρητος (amartýritos, “unconfirmed”)
• αμάρτυρος (amártyros, “unattested”)
• μαρτυρία f (martyría, “evidence, testimony”)
• μαρτυρικός (martyrikós, “suffering, martyr's”)
• μαρτύριο n (martýrio, “martyrdom, torment”)
• μαρτυρώ (martyró, “to testify, to bear witness, to suffer”) & compounds

Compounds

• εθνομάρτυρας m (ethnomártyras, “ethnomartyr”)
• ιερομάρτυρας m (ieromártyras, “hieromartyr”) (religion)
• μεγαλομάρτυρας m (megalomártyras, “great martyr”) (religion)
• νεομάρτυρας m (neomártyras, “neomartyr”) (religion)
• οσιομάρτυρας m (osiomártyras) (religion)
• πρωτομάρτυρας m (protomártyras, “protomartyr”) (religion)
• ψευδομάρτυρας m (psevdomártyras, “false witness”) (law)