μενοινάω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek[edit]

Etymology[edit]

From μένος (ménos).

Pronunciation[edit]

 

Verb[edit]

μενοινάω • (menoináō)

  1. (Epic) to desire eagerly
    Synonym: μενεαίνω (meneaínō)

Conjugation[edit]

   Present: μενοινᾰ́ω (Epic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μενοινᾰ́ω,
μενοινώω 		μενοινᾰ́εις μενοινᾰ́ει μενοινᾰ́ετον μενοινᾰ́ετον μενοινᾰ́ομεν μενοινᾰ́ετε μενοινᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive μενοινᾰ́ω,
μενοινᾰ́ωμῐ 		μενοινᾰ́ῃς,
μενοινᾰ́ῃσθᾰ 		μενοινᾰ́ῃ(σῐ),
μενοινᾱ́ᾳ(σῐ),
μενοινήῃ(σι) 		μενοινᾰ́ητον μενοινᾰ́ητον μενοινᾰ́ωμεν μενοινᾰ́ητε μενοινᾰ́ωσῐ(ν)
optative μενοινᾰ́οιμῐ μενοινᾰ́οισ(θᾰ) μενοινᾰ́οι μενοινᾰ́οιτον μενοινᾰοίτην μενοινᾰ́οιμεν μενοινᾰ́οιτε μενοινᾰ́οιεν
imperative   μενοίνᾰε μενοινᾰέτω μενοινᾰ́ετον μενοινᾰέτων   μενοινᾰ́ετε μενοινᾰόντων
active
infinitive μενοινᾰ́ειν
participle m μενοινᾰ́ων
f μενοινᾰ́ουσᾰ
n μενοινᾰ́ον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: μενοινᾰ́ω (Epic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μενοινᾰ́ω,
μενοινώω 		μενοινᾷς μενοινᾷ μενοινᾶτον μενοινᾶτον μενοινῶμεν μενοινᾶτε μενοινῶσῐ(ν)
subjunctive μενοινῶ,
μενοινῶμῐ 		μενοινᾷς,
μενοινᾷσθᾰ 		μενοινᾰ́ῃ(σῐ),
μενοινᾱ́ᾳ(σῐ),
μενοινήῃ(σι) 		μενοινᾶτον μενοινᾶτον μενοινῶμεν μενοινᾶτε μενοινῶσῐ(ν)
optative μενοινῷμι μενοινῷς μενοινῷ μενοινῷτον μενοινῴτην μενοινῷμεν μενοινῷτε μενοινῷεν
imperative   μενοίνᾱ μενοινᾱ́τω μενοινᾶτον μενοινᾱ́των   μενοινᾶτε μενοινώντων
active
infinitive μενοινᾶν/μενοινήμεναι
participle m μενοινῶν
f μενοινῶσᾰ
n μενοινῶν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμενοίνᾰον (Epic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμενοίνᾰον ἐμενοίνᾰες ἐμενοίνᾰε(ν) ἐμενοινᾰ́ετον ἐμενοινᾰέτην ἐμενοινᾰ́ομεν ἐμενοινᾰ́ετε ἐμενοίνᾰον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμενοίνων (Epic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμενοίνων ἐμενοίνᾱς ἐμενοίνᾱ ἐμενοινᾶτον ἐμενοινᾱ́την ἐμενοινῶμεν ἐμενοινᾶτε ἐμενοίνων
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: μενοίνᾰον (Epic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μενοίνᾰον,
μενοίνεον 		μενοίνᾰες μενοίνᾰε(ν) μενοινᾰ́ετον μενοινᾰέτην μενοινᾰ́ομεν μενοινᾰ́ετε μενοίνᾰον,
μενοίνεον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: μενοίνᾰον (Epic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μενοίνᾰον,
μενοίνεον 		μενοίνᾱς μενοίνᾱ μενοινᾶτον μενοινᾱ́την μενοινῶμεν μενοινᾶτε μενοίνᾰον,
μενοίνεον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐμενοίνησᾰ (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμενοίνησᾰ ἐμενοίνησᾰς ἐμενοίνησε(ν) ἐμενοινήσᾰτον ἐμενοινησᾰ́την ἐμενοινήσᾰμεν ἐμενοινήσᾰτε ἐμενοίνησᾰν
subjunctive μενοινήσω,
μενοινήσωμῐ 		μενοινήσῃς,
μενοινήσῃσθᾰ 		μενοινήσῃ,
μενοινήσῃσῐ 		μενοινήσητον μενοινήσητον μενοινήσωμεν μενοινήσητε μενοινήσωσῐ(ν)
optative μενοινήσαιμῐ μενοινήσαις,
μενοινήσαισθᾰ,
μενοινήσειᾰς 		μενοινήσειε(ν),
μενοινήσαι 		μενοινησεῖτον μενοινησείτην μενοινησεῖμεν μενοινησεῖτε μενοινησεῖεν
imperative   μενοίνησον μενοινησᾰ́τω μενοινήσᾰτον μενοινησᾰ́των   μενοινήσᾰτε μενοινησᾰ́ντων
active
infinitive μενοινῆσαι/μενοινησᾰ́μεν/μενοινησᾰμέναι
participle m μενοινήσᾱς
f μενοινήσᾱσᾰ
n μενοινῆσᾰν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: μενοίνησᾰ (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μενοίνησᾰ μενοίνησᾰς μενοίνησε(ν) μενοινήσᾰτον μενοινησᾰ́την μενοινήσᾰμεν μενοινήσᾰτε μενοίνησᾰν
subjunctive μενοινήσω,
μενοινήσωμῐ 		μενοινήσῃς,
μενοινήσῃσθᾰ 		μενοινήσῃ,
μενοινήσῃσῐ 		μενοινήσητον μενοινήσητον μενοινήσωμεν μενοινήσητε μενοινήσωσῐ(ν)
optative μενοινήσαιμῐ μενοινήσαις,
μενοινήσαισθᾰ,
μενοινήσειᾰς 		μενοινήσειε(ν),
μενοινήσαι 		μενοινησεῖτον μενοινησείτην μενοινησεῖμεν μενοινησεῖτε μενοινησεῖεν
imperative   μενοίνησον μενοινησᾰ́τω μενοινήσᾰτον μενοινησᾰ́των   μενοινήσᾰτε μενοινησᾰ́ντων
active
infinitive μενοινῆσαι/μενοινησᾰ́μεν/μενοινησᾰμέναι
participle m μενοινήσᾱς
f μενοινήσᾱσᾰ
n μενοινῆσᾰν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms[edit]

Further reading[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=μενοινάω&oldid=58163169"