μονοτονικός

Greek

Adjective

μονοτονικός • (monotonikós) m (feminine μονοτονική, neuter μονοτονικό)

1. (grammar) monotonic (the diacritic system introduced in Greece in 1982)

Declension

Declension of μονοτονικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μονοτονικός •	μονοτονική •	μονοτονικό •	μονοτονικοί •	μονοτονικές •	μονοτονικά •
genitive	μονοτονικού •	μονοτονικής •	μονοτονικού •	μονοτονικών •	μονοτονικών •	μονοτονικών •
accusative	μονοτονικό •	μονοτονική •	μονοτονικό •	μονοτονικούς •	μονοτονικές •	μονοτονικά •
vocative	μονοτονικέ •	μονοτονική •	μονοτονικό •	μονοτονικοί •	μονοτονικές •	μονοτονικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μονοτονικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μονοτονικός, etc.)

See also

• πολυτονικός (polytonikós, “polytonic”)