νοσοκομεῖον

Ancient Greek

Etymology

From νοσοκομέω (nosokoméō, “to be under medical treatment”) +‎ -εῖον (-eîon).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /no.so.ko.mêː.on/ → /no.so.koˈmi.on/ → /no.so.koˈmi.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /no.so.ko.mêː.on/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /no.so.koˈmi.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /no.so.koˈmi.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /no.so.koˈmi.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /no.so.koˈmi.on/

Noun

νοσοκομεῖον • (nosokomeîon) n (genitive νοσοκομείου); second declension

1. infirmary, hospital

Declension

Second declension of τὸ νοσοκομεῖον; τοῦ νοσοκομείου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ νοσοκομεῖον tò nosokomeîon	τὼ νοσοκομείω tṑ nosokomeíō	τᾰ̀ νοσοκομεῖᾰ tà nosokomeîa
Genitive	τοῦ νοσοκομείου toû nosokomeíou	τοῖν νοσοκομείοιν toîn nosokomeíoin	τῶν νοσοκομείων tôn nosokomeíōn
Dative	τῷ νοσοκομείῳ tôi nosokomeíōi	τοῖν νοσοκομείοιν toîn nosokomeíoin	τοῖς νοσοκομείοις toîs nosokomeíois
Accusative	τὸ νοσοκομεῖον tò nosokomeîon	τὼ νοσοκομείω tṑ nosokomeíō	τᾰ̀ νοσοκομεῖᾰ tà nosokomeîa
Vocative	νοσοκομεῖον nosokomeîon	νοσοκομείω nosokomeíō	νοσοκομεῖᾰ nosokomeîa
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: νοσοκομείο (nosokomeío)
• → Latin: nosocomīum

Further reading

• “νοσοκομεῖον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• νοσοκομεῖον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette