νοσοκομέω
Jump to navigation
Jump to search
Ancient Greek
[edit]Etymology
[edit]From νόσος (nósos, “sickness, disease”) + κομέω (koméō, “to take care of”).
Pronunciation
[edit]- (5th BCE Attic) IPA(key): /no.so.ko.mé.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /no.so.koˈme.o/
- (4th CE Koine) IPA(key): /no.so.koˈme.o/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /no.so.koˈme.o/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /no.so.koˈme.o/
Verb
[edit]νοσοκομέω • (nosokoméō)
- (transitive, healthcare) to tend the sick
- 3rd century CE, Diogenes Laertius, Lives and Opinions of Eminent Philosophers 4.54:
- Ἀπορίᾳ δὲ καὶ τῶν νοσοκομούντων δεινῶς διετίθετο, ἕως Ἀντίγονος αὐτῷ δύο θεράποντας ἀπέστειλε.
- Aporíāi dè kaì tôn nosokomoúntōn deinôs dietítheto, héōs Antígonos autôi dúo therápontas apésteile.
- Ἀπορίᾳ δὲ καὶ τῶν νοσοκομούντων δεινῶς διετίθετο, ἕως Ἀντίγονος αὐτῷ δύο θεράποντας ἀπέστειλε.
Inflection
[edit] Present: νοσοκομέω, νοσοκομέομαι (Uncontracted)
Imperfect: νοσεκόμεον, νοσεκομεόμην (Uncontracted)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | νοσεκόμεον | νοσεκόμεες | νοσεκόμεε(ν) | νοσεκομέετον | νοσεκομεέτην | νοσεκομέομεν | νοσεκομέετε | νοσεκόμεον | ||||
middle/ passive |
indicative | νοσεκομεόμην | νοσεκομέου | νοσεκομέετο | νοσεκομέεσθον | νοσεκομεέσθην | νοσεκομεόμεθᾰ | νοσεκομέεσθε | νοσεκομέοντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | νοσεκόμουν | νοσεκόμεις | νοσεκόμει | νοσεκομεῖτον | νοσεκομείτην | νοσεκομοῦμεν | νοσεκομεῖτε | νοσεκόμουν | ||||
middle/ passive |
indicative | νοσεκομούμην | νοσεκομοῦ | νοσεκομεῖτο | νοσεκομεῖσθον | νοσεκομείσθην | νοσεκομούμεθᾰ | νοσεκομεῖσθε | νοσεκομοῦντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|
Perfect: νοσεκόμηκᾰ, νοσεκόμημαι
Pluperfect: νοσεκομήκειν, νοσεκομήμην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | νοσεκομήκειν, νοσεκομήκη |
νοσεκομήκεις, νοσεκομήκης |
νοσεκομήκει(ν) | νοσεκομήκετον | νοσεκομηκέτην | νοσεκομήκεμεν | νοσεκομήκετε | νοσεκομήκεσᾰν | ||||
middle/ passive |
indicative | νοσεκομήμην | νοσεκόμησο | νοσεκόμητο | νοσεκόμησθον | νοσεκομήσθην | νοσεκομήμεθᾰ | νοσεκόμησθε | νοσεκόμηντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|
Derived terms
[edit]- νοσοκομεῖον (nosokomeîon)
- νοσοκομῐ́ᾱ (nosokomíā, noun)
- νοσοκόμος (nosokómos)
References
[edit]- “νοσοκομέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press