πολυμαθής

Ancient Greek

Etymology

(deprecated template usage)

From πολύς (polús, “much”) + μαθ- (math-), the root of μανθάνω (manthánō, “to learn”), +‎ -ής (-ḗs, adjective suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.ly.ma.tʰɛ̌ːs/ → /po.ly.maˈθis/ → /po.li.maˈθis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.ly.ma.tʰɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.ly.maˈtʰe̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /po.ly.maˈθis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.ly.maˈθis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.li.maˈθis/

Adjective

πολυμαθής • (polumathḗs) m or f (neuter πολυμαθές); third declension

1. Having learnt much, knowing much
   • 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, To Demonicus 18:

     Ἐάν ᾖς φιλομαθής, ἔσει πολυμαθής.

     Eán êis philomathḗs, ései polumathḗs.

     If you have a love of learning, you will become educated.

   • 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 1175:

     ἄγε νυν, ἐπιστήσει λόγους σεμνοὺς λέγειν ἀνδρῶν παρόντων πολυμαθῶν καὶ δεξιῶν;

     áge nun, epistḗsei lógous semnoùs légein andrôn paróntōn polumathôn kaì dexiôn?

     And now, will you know how to speak of solemn things to these learned and upright men?

Inflection

Third declension of πολυμαθής; πολυμαθές (contracted, Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πολυμαθής polumathḗs	πολυμαθές polumathés		πολυμαθεῖ polumatheî	πολυμαθεῖ polumatheî		πολυμαθεῖς polumatheîs	πολυμαθῆ polumathê
Genitive		πολυμαθοῦς polumathoûs	πολυμαθοῦς polumathoûs		πολυμαθοῖν polumathoîn	πολυμαθοῖν polumathoîn		πολυμαθῶν polumathôn	πολυμαθῶν polumathôn
Dative		πολυμαθεῖ polumatheî	πολυμαθεῖ polumatheî		πολυμαθοῖν polumathoîn	πολυμαθοῖν polumathoîn		πολυμαθέσῐ / πολυμαθέσῐν polumathési(n)	πολυμαθέσῐ / πολυμαθέσῐν polumathési(n)
Accusative		πολυμαθῆ polumathê	πολυμαθές polumathés		πολυμαθεῖ polumatheî	πολυμαθεῖ polumatheî		πολυμαθεῖς polumatheîs	πολυμαθῆ polumathê
Vocative		πολυμαθές polumathés	πολυμαθές polumathés		πολυμαθεῖ polumatheî	πολυμαθεῖ polumatheî		πολυμαθεῖς polumatheîs	πολυμαθῆ polumathê
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		πολυμαθῶς polumathôs			πολυμαθέστερος polumathésteros			πολυμαθέστᾰτος polumathéstatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• πολυμαθέω (polumathéō)
• πολυμαθία (polumathía)
• πολυμαθημοσύνη (polumathēmosúnē)
• πολυμαθήμων (polumathḗmōn)

Related terms

• πολυμαθῶς (polumathôs)
• πολυμαθέστερος (polumathésteros)
• πολυμαθέστατος (polumathéstatos)

Descendants

• English: polymath

References

• “πολυμαθής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πολυμαθής”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πολυμαθής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • bookish idem, page 89.
  • erudite idem, page 281.
  • learned idem, page 483.
  • sage idem, page 731.
  • well read idem, page 974.
  • well-informed idem, page 974.