πολύσημος

Ancient Greek

Alternative forms

• πολυσήμαντος (polusḗmantos)

Etymology

From πολύς (polús, “many”) +‎ σημαίνω (sēmaínō, “to signify, mean”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.lý.sɛː.mos/ → /poˈly.si.mos/ → /poˈli.si.mos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.lý.sɛː.mos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /poˈly.se̝.mos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /poˈly.si.mos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /poˈly.si.mos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /poˈli.si.mos/

Adjective

πολῠ́σημος • (polúsēmos) m or f (neuter πολῠ́σημον); second declension

1. signifying many things, having multiple meanings, polysemous

Inflection

Second declension of πολῠ́σημος; πολῠ́σημον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πολῠ́σημος polúsēmos	πολῠ́σημον polúsēmon		πολῠσήμω polusḗmō	πολῠσήμω polusḗmō		πολῠ́σημοι polúsēmoi	πολῠ́σημᾰ polúsēma
Genitive		πολῠσήμου polusḗmou	πολῠσήμου polusḗmou		πολῠσήμοιν polusḗmoin	πολῠσήμοιν polusḗmoin		πολῠσήμων polusḗmōn	πολῠσήμων polusḗmōn
Dative		πολῠσήμῳ polusḗmōi	πολῠσήμῳ polusḗmōi		πολῠσήμοιν polusḗmoin	πολῠσήμοιν polusḗmoin		πολῠσήμοις polusḗmois	πολῠσήμοις polusḗmois
Accusative		πολῠ́σημον polúsēmon	πολῠ́σημον polúsēmon		πολῠσήμω polusḗmō	πολῠσήμω polusḗmō		πολῠσήμους polusḗmous	πολῠ́σημᾰ polúsēma
Vocative		πολῠ́σημε polúsēme	πολῠ́σημον polúsēmon		πολῠσήμω polusḗmō	πολῠσήμω polusḗmō		πολῠ́σημοι polúsēmoi	πολῠ́σημᾰ polúsēma
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		πολῠσήμως polusḗmōs			πολῠσημότερος polusēmóteros			πολῠσημότᾰτος polusēmótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “πολύσημος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πολύσημος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette