σκόπελος

Ancient Greek

Etymology

Maybe related to σκέπτομαι (sképtomai, “to look at”) if the original meaning of the word is watchtower.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /skó.pe.los/ → /ˈsko.pe.los/ → /ˈsko.pe.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /skó.pe.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsko.pe.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsko.pe.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsko.pe.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsko.pe.los/

Noun

σκόπελος • (skópelos) m (genitive σκοπέλου); second declension

1. lookout place
2. peak; headland, promontory
3. watchtower

Inflection

Second declension of ὁ σκόπελος; τοῦ σκοπέλου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σκόπελος ho skópelos	τὼ σκοπέλω tṑ skopélō	οἱ σκόπελοι hoi skópeloi
Genitive	τοῦ σκοπέλου toû skopélou	τοῖν σκοπέλοιν toîn skopéloin	τῶν σκοπέλων tôn skopélōn
Dative	τῷ σκοπέλῳ tôi skopélōi	τοῖν σκοπέλοιν toîn skopéloin	τοῖς σκοπέλοις toîs skopélois
Accusative	τὸν σκόπελον tòn skópelon	τὼ σκοπέλω tṑ skopélō	τοὺς σκοπέλους toùs skopélous
Vocative	σκόπελε skópele	σκοπέλω skopélō	σκόπελοι skópeloi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• σκοπελίζω (skopelízō)
• σκοπελοδρόμος (skopelodrómos)
• σκοπελοειδής (skopeloeidḗs)
• σκοπελώδης (skopelṓdēs)

Descendants

• Latin: scopulus
  • → French: écueil
  • → Italian: scoglio
  • → Spanish: escollo

Further reading

• “σκόπελος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σκόπελος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN