στεναγμός

Greek

Etymology

From Ancient Greek στεναγμός (stenagmós), from στένω (sténō).

Pronunciation

• IPA^(key): /stenaˈɣmos/
• Hyphenation: στε‧να‧γμός

Noun

στεναγμός • (stenagmós) m (plural στεναγμοί)

1. sigh, groan (low sound uttered in pain or grief)
   • 1964, Lefteris Papadopoulos/Stavros Xarchakos, Άπονη Ζωή:

     Μας γέννησες φτωχούς
     με την καρδιά πικρή
     γεμάτη στεναγμούς.

     You gave birth to us poor,
     With a bitter heart
     Full of sighs.

2. (figuratively) lament

Declension

Declension of στεναγμός

	singular	plural
nominative	στεναγμός •	στεναγμοί •
genitive	στεναγμού •	στεναγμών •
accusative	στεναγμό •	στεναγμούς •
vocative	στεναγμέ •	στεναγμοί •

Synonyms

• (lament): θρήνος m (thrínos)

Derived terms

• αναστεναγμός m (anastenagmós)