συγκρουομένοις

See also: συγκρουομένοιν and συγκρουόμενοι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kruː.o.mé.noi̯s/ → /syŋ.ɡru.oˈme.nys/ → /siŋ.ɡru.oˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kruː.o.mé.noi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kru.oˈme.nys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡru.oˈme.nys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡru.oˈme.nys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡru.oˈme.nis/

Participle

σῠγκρουομένοις • (sunkrouoménois)

1. dative plural masculine/neuter of σῠγκρουόμενος (sunkrouómenos)