συγκρουόμενε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kruː.ó.me.ne/ → /syŋ.ɡruˈo.me.ne/ → /siŋ.ɡruˈo.me.ne/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kruː.ó.me.ne/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kruˈo.me.ne/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡruˈo.me.ne/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡruˈo.me.ne/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡruˈo.me.ne/

Participle

σῠγκρουόμενε • (sunkrouómene)

1. vocative singular masculine of σῠγκρουόμενος (sunkrouómenos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /siŋ.ɡru.ˈo.me.ne/
• Hyphenation: συ‧γκρου‧ό‧με‧νε

Participle

συγκρουόμενε • (sygkrouómene)

1. Vocative masculine singular form of συγκρουόμενος (sygkrouómenos).