բարբառել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian բարբառել (barbaṙel), infinitive of բարբառիմ (barbaṙim); see it for more.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

բարբառել (barbaṙel)

  1. (poetic) to speak

Declension

[edit]

Conjugation

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative բարբառել (barbaṙel)
dative բարբառելու (barbaṙelu)
ablative բարբառելուց (barbaṙelucʻ)
instrumental բարբառելով (barbaṙelov)
locative բարբառելում (barbaṙelum)
definite forms
nominative բարբառելը/բարբառելն (barbaṙelə/barbaṙeln)
dative բարբառելուն (barbaṙelun)
1st person possessive forms (my)
nominative բարբառելս (barbaṙels)
dative բարբառելուս (barbaṙelus)
ablative բարբառելուցս (barbaṙelucʻs)
instrumental բարբառելովս (barbaṙelovs)
locative բարբառելումս (barbaṙelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative բարբառելդ (barbaṙeld)
dative բարբառելուդ (barbaṙelud)
ablative բարբառելուցդ (barbaṙelucʻd)
instrumental բարբառելովդ (barbaṙelovd)
locative բարբառելումդ (barbaṙelumd)

References

[edit]

Old Armenian

[edit]

Verb

[edit]

բարբառել (barbaṙel)

  1. infinitive of բարբառեմ (barbaṙem)
  2. infinitive of բարբառիմ (barbaṙim)

Declension

[edit]