հպարտություն

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian հպարտութիւն (hpartutʻiwn).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

հպարտություն (hpartutʻyun) (traditional orthography spelling հպարտութիւն)

  1. pride

Declension

[edit]
n-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative հպարտություն (hpartutʻyun)
dative հպարտության (hpartutʻyan)
ablative հպարտությունից (hpartutʻyunicʻ)
instrumental հպարտությամբ, հպարտությունով* (hpartutʻyamb, hpartutʻyunov*)
locative հպարտությունում (hpartutʻyunum)
definite forms
nominative հպարտությունը/հպարտությունն (hpartutʻyunə/hpartutʻyunn)
dative հպարտությանը/հպարտությանն (hpartutʻyanə/hpartutʻyann)
1st person possessive forms (my)
nominative հպարտությունս (hpartutʻyuns)
dative հպարտությանս (hpartutʻyans)
ablative հպարտությունիցս (hpartutʻyunicʻs)
instrumental հպարտությամբս, հպարտությունովս* (hpartutʻyambs, hpartutʻyunovs*)
locative հպարտությունումս (hpartutʻyunums)
2nd person possessive forms (your)
nominative հպարտությունդ (hpartutʻyund)
dative հպարտությանդ (hpartutʻyand)
ablative հպարտությունիցդ (hpartutʻyunicʻd)
instrumental հպարտությամբդ, հպարտությունովդ* (hpartutʻyambd, hpartutʻyunovd*)
locative հպարտությունումդ (hpartutʻyunumd)
*colloquial   **dated
[edit]